47. Mistrz Biggus Dickus, czyli ciesz się, że nie szczekasz! (Klątwa przeznaczenia 2/8)

117 komentarzy do posta “47. Mistrz Biggus Dickus, czyli ciesz się, że nie szczekasz! (Klątwa przeznaczenia 2/8)”

1. Analiza jak zwykle zacna, ale mam jedną tycią prośbę, czy Vaherem mógłby mieć inny odcień fioletu? Bo aktualny, razem z szarym tłem, nie współpracuje z astygmatyzmem i wywołuje u mnie oczopląs

2. Trochę rozjaśniłam, teraz lepiej?

3. Tak, dziękuję bardzo

4. Boże, to jest obrzydliwe. Po prostu obrzydliwe. Jak chorym trzeba być, aby przedstawiać faceta, który zgwałcił nastolatkę na oczach całego zbiorowiska ludzi, a po tym schował ptaka i poszedł, zostawiając ją upokorzoną i przerażoną przed obrzydliwymi zbokami, które wyraźnie się cieszyły z oglądania męczenia dziecka, jako jej przyszłego ukochanego i postać pozytywną? I ta głupia krowa, która wysłała dziecko jeszcze do kolebki złodziei, morderców i GWAŁCICIELI! Naprawdę?!
   …uf, uniosłem się. Tak jak wspominaliście na początku, sam motyw gwałtu w takim paskudnym miejscu nie jest zły, patologia robi się dopiero wtedy, gdy przedstawia się gwałciciela jako biednego, murwa kać, misiaczka, który przecież nie chciał, tylko go zmusili! Rany, w pierwszej części to było tylko głupkowate ksioopko z patriarchatem podkręconym do ósmej potęgi, podczas czytania tej części na zmianę zbierało mi się na wymioty i na przywalenie wszystkim boChaterom tego… czegoś… oprócz biednej Arianne. Do czego to doszło, żebym współczuł i czuł solidarność z Merysójką…

5. Kobieta pochyla się przed nim i zgodnie ze zwyczajem całuje go jako Członka Wielkiego Zgromadzenia w prawą dłoń.
   Słowo honoru, przeczytałam „Całuje go w członka” i dostałam spazmów.

   Na widok zakładki z Sevciem dopadła mnie nagła chęć znalezienia w piwnicy czegoś bardzo ciężkiego i walenia tym czymś ałtorek po głowach. Och, jakiż słodki, niewinny, uroczy i kjutaśny obrazek brutala, chama i gwałciciela. Niech no go wytarmoszę za te policzki. Albo za jelita, obcęgami.

6. To już nawet nie jest śmieszne. To jest podłe i chore. Napisałam do autorek z prośbą o jakiekolwiek wyjaśnienie. Nawiasem mówiąc, druga Kuro, jestem specjalistką od tematu wykorzystania seksualnego, reakcji na tenże i tak dalej. Reakcje Arienne nie są wcale aż tak nienormalne. To nieprawda, że istnieje jeden schemat. Natomiast to, co zostało opisane wyjątkowo niewiarygodnie, to sam przebieg gwałtu. Ale pomijając to, jezu chryste kurwa mać. Niedobrze mi. Bo to napisały kobiety. To pieprzenie napisały inne kobiety, dorosłe, sądząc po ich zdjęciach na fejsbuku. Dorosłe osoby opisujące jak ma zachowywać się Milady i cały ten syf, próbują zrobić komentarz do obecnych czasów jak pięciolatek odganiający pszczołę, że mucha. To jest disgrace. To jest koszmar. To jest chore. Jestem ofiarą gwałtu. I nie uważam, żeby relacja z gwałcicielem była niemożliwa czy zakazana. Po prostu trudno jest sprawic, żeby to była relacja zdrowa, ale tak, to możliwe. Ale nie w ten sposób. Wszystko, co tu jest: cały sypiący się plot, opisy, bohaterka, te dziury fabularne, ale najbardziej: wiadomość, jaką to wysyła… Co one myślały? Że tworzą brutalny świat? Jak białe dzieci z bogatych dzielnic amerykańskich opowiadają o gettach narkotykowych. Co one myślały? Że są inteligentne tworząc to? Kto na miłość boską żyje obok tych kobiet? Dlaczego nikt im nie powiedział, że są głupie? Nie jak kobiety – jak ludzie. Co to kurwa jest?

   Lukseja

7. „Tak się zastanawiam – czy publiczny gwałt jest częścią oficjalnej ceremonii brania sobie Milady?”.

   Odnoszę wrażenie, że jednak nie. Taida mówi, że „wczoraj wydarzyło się coś, co nie powinno”, więc chyba nie uważa publicznego gwałtu za rzecz normalną. Gdyby to była reguła, to ta pozbawiona empatii istota powiedziałaby pewnie Arienne coś w stylu „oj tam, oj tam, wszystkie musiałyśmy przez to przejść, a teraz będzie już tylko lepiej, nie rób dramy”.
   Niecodzienność zaistniałej sytuacji sugerują też moim zdaniem te słowa:
   –  Nie  wiem,  co  o tym  myśleć. Dopiero  co  wziął  ją  publicznie  i zostawił  samą  sobie,  a teraz  chce  jej  szukać  i oddawać  hołdy  na  dworską  modłę.

   oraz ten dialog:
   –  Klucz  dający  dostęp  do  komnat  w Skrzydle  Mistrzów?  Już  ma  go  dostać?  No  proszę.  Od  razu  spotyka  ją  nie  lada  zaszczyt.
   –  Niech  to  będzie  rekompensata  za…  yhm…  wczoraj.

   Jeśli zachowanie Severa było czymś normalnym, a wręcz oczekiwanym, to czemu teraz miałby swojej nowej własności cokolwiek rekompensować?

   Analiza świetna – czekam na wincyj.

   Dora

8. Mnie najbardziej (oprócz oczywistego obrzydlistwa gwałtu) uderzyła wiadomość, że Arienne przebywa w Ravillionie od… dwóch dni. Dwóch. Taka ilość stron, żeby opisać dwa dni…

   Swoją drogą, czy potem narracja przyspiesza? Jak rozciągnięta w czasie jest akcja całej książki?

9. Kuro masz rację. To prawda, że ogólne prawdopodobieństwo psychologiczne poszło w rzyć. Na stronie fejsbukowej autorek znalazłam zdjęcia "oto zakładki do książek z bohaterami!" na których były wyobrażenia czarnowłosych Mistrzów. Jest to dla mnie wszystko niepojęte. I powtarzam – nie miłość do gwałciciela, czy relacja z gwałcicielem. Te są możliwe. ALE NIE W TEN SPOSÓB. Nawiasem mówiąc, wczoraj trafiłam na paskudny artykuł "Polish Wolf of Wall Street" -https://www.thesun.co.uk/news/4825594/naked-saleswoman-is-paraded-around-her-office-as-male-colleagues-cheer-her-on-in-sick-morale-boosting-stunt-organised-by-her-boss/

   I ona zrezygnowała z pracy kilka dni później. Nie wierzę, że tam nie było elementu przymusu. Myslę, że zgodziła się, bo myślała, że wszyscy są dorośli. Kiedy była nago, to zachowali się jak zwierzęta, i spodziewała się tego. Ale kiedy już było po wszystkim, traktowali ją potwornie – tego się nie spodziewała. I musiała odejść.
   Myslę, że autorki chciały stworzyć brutalną rzeczywistość, bo takie coś w tle historii miłosnej zawsze urealnia miłość, choćby ta była nierealna. I ja bym przełknęła kochanie kogoś, kto zgwałcił publicznie – GDYBY TO BYŁA JAKAŚ WIARYGODNA INTRYGA I STAWKĄ BYŁO ŻYCIE OBYDWOJGA ALBO CUDZE. To, co mnie przeraża, to że autorki wyglądają na dorosłe osoby. Jezu. Jak? I jakich mężczyzn spotkały te kobiety? No nie mogę się uspokoić. Na stronie fanowskiej autorek, do której wczoraj napisałam, jest informacja, że normalnie odpowiadają w ciągu minut. Nie dostałam odpowiedzi na swoje zapytanie o co cho. Kurde mol, na Pudelku aktorki wyzywane od dziwek, a tu nawet świetny pomysł – kontrowersyjny motyw gwałtu, który wybacza się od razu, bo okoliczności potworne, został zmarnowany całkowicie. Bo to literacko nie jest wcale głupie. Wszystko, co mogło iść dobrze, cały pomysł, zamysł – widzę w głowie, jak to można było zrobić dobrze. A te zrobiły coś takiego. I jeszcze ta korekta. No ludzie. Nie mogę się uspokoić od wczoraj od kiedy to przeczytałam.
   Nawiasem – to świetny pomysł, żeby sceny gwałtu były ostrzegane na początku notki. Powinno tak być. U Michalak-notek tego brakuje. A tam to jest walące w pysk (z tych samych powodów).

10. Boru najsroższy, mam rozumieć, że ta kreatura jest tróloffem głównej bohaterki? Toż przy nim nawet Edward Cullen wydaje się kandydatem na wybranka z krwi i kości! Severo nie ma żadnej pozytywnej cechy (poza "boruuu, jaki on pikny" ofc). Przez cały ten czas miałam nadzieję, że wykaże się odrobiną CZEGOKOLWIEK, ale nie.
    Jeśli ta książka jest "darem dla kobiet" to ja szczerze dziękuję za zaszczyt obdarowania mnie czymś takim i od dzisiaj identyfikuję się jako ziemniak.

11. Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.

    • Takie komentarze to poziom dna i metra mułu, naprawdę…

12. Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.

13. Powiem, że mnie też zastanawia czy publiczny stosunek (powiedzmy, że nie zawsze zgwałcenie, bo załóżmy jednak, że inne robiły to z jakąś formą zgody) jest stałym elementem ceremonii mianowania nowej Milady. Przeczytałem ten fragment ze 3 razy i są sprzeczne informacje. Bo z jednej strony potem mamy wiadomości, że "wydarzyło się coś, co nie powinno", itp. Ale z drugiej, w trakcie nie mamy opisu, że pozostałe Miladies (czy tak naprawdę ktokolwiek) są w jakiś sposób zaszokowane tym, co się dzieje. Cytuję: Kieruję więc swój przerażony wzrok na Taidę, Orsena i pozostałe Milady, lecz w ich oczach nie dostrzegam nawet cienia współczucia, lecz tylko zadowolenie, że stało się zadość ich staraniom. Więc cholera wie, dokładne stosunki społeczne w tym Związku są raczej ciężko do jednoznacznego opisania, a ceremoniał i stopień formalności zmienia się zgodnie z potrzeba konkretnej sceny.
    Mogę tylko napisać z czym to mi się kojarzyło. Jakiś czas temu czytałem artykuł-relację Somalijki o tym jak przyprowadzono ją na obrzezanie jako małą dziewczynkę. I tu mi się absolutnie kojarzy ta zmowa milczenia z strony innych Miladies z opisaną zmową milczenia ze strony innych kobiet. O matce, która odwracała wzrok… Tak samo zresztą jak milczeniem o tym, że Harold zmienia kochanki jak rękawiczki pozbywając się ich w tempie kilkunastu rocznie, wysyłając je na ścięcie do Severa. Jezusie na rowerze, to jest tym bardziej koszmarne im dłużej o tym myślę.

    @Washergirl
    Z relacji autorek wynika, że powieść tak naprawdę powstawała w czasach liceum i tu w sumie można szukać źródła problemów. Panienki z dużego miasta, dobrze wychowane napisały sobie fantazję o rzeczach, o których nie miały pojęcia. Tylko, że jak się wydaje to po 30 to się chyba powinno już wiedzieć lepiej.
    Ciekawe czy dostaniesz odpowiedź.

    I parę konkretnych uwag:
    A zatem wracamy do koncepcji Arienne uciekającej przed niebezpieczeństwem.
    Teoretycznie jedno i drugie siebie nie wyklucza. Ucieka od niebezpieczeństw,a bo szuka jakiejś zakazanej Księgi. I tłumaczyłoby dlaczego chowa się w siedzibie takiej organizacji. Ale nie wiem jak będzie opisane dalej, sam jestem dopiero na 180 stronie.

    A to Miladies muszą się jeszcze w czymś kształcić? Myślałam, że już wyłącznie w sztuce miłości.
    No, to akurat jest napisane, że mogą się kształcić, ale nie muszą. I pewnie mogą tylko jak wyrazi na to zgodę ich mistrz.

    CO na spotkaniu u Caris (kochanki Argusa) robiły wszystkie Miladies (i Milord) z przeciwnej frakcji oraz dlaczego nie było tam żadnej z frakcji zaprzyjaźnionej?
    Bo to było spotkanie nieoficjalne, hm?

    Proszę, jak szybko zmienia się moda; dwa dni temu wszyscy wybrzydzali, że mała, chuda, płaska jak chłopak…
    Cudne działanie seksownych ubrań zamiast szarych i bezkształtnych i makijażu. Jak w tych amerykańskich filmach i serialach. Ładna dziewczyna, której się założy wielkie okulary i aparat na zęby i ją poczochra zamienia się oczywiście w nerdowską brzydulę.

    • CO na spotkaniu u Caris (kochanki Argusa) robiły wszystkie Miladies (i Milord) z przeciwnej frakcji oraz dlaczego nie było tam żadnej z frakcji zaprzyjaźnionej?
      Bo to było spotkanie nieoficjalne, hm?

      Właśnie stad pytanie. Na nieoficjalnym spotkaniu jest Caris i Milady z wrogiego jej obozu.

14. Ja mam wrażenie że w tym ksioopku o nic nie chodzi. Takie jedno wielkie nic bez fabuły.

15. Właśnie stad pytanie. Na nieoficjalnym spotkaniu jest Caris i Milady z wrogiego jej obozu.
    Bo, jak jest powiedziane, "większość Milady przyjaźni się ze sobą," ale "oficjalnie muszą udawać, że trzymają stronę swego Mistrza". A jak to było spotkanie nieoficjalne to nie muszą udawać.

16. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    • Też miałam taką ochotę, by napisać to od nowa… Wyobrazam sibeoobie gwałt uzasadniony fabularnie, np. jako realnie rytualny, obowiazkowy element obrzędu. I instytucja Milady jako cos więcej niz tylko niby-zona, ktorej nie caluje sie w usta, a chocby i rezerwuar magicznej mocy cxy cos.

      Taka_jedna

17. A, i zastanawia mnie jeszcze jedno. Czy ktokolwiek w akcji zostanie tak naprawdę ścięty (nie licząc bezimiennych więźniów) czy wychłostany, czy skończy się tylko na groźbach.

18. "Kieruję więc swój przerażony wzrok na Taidę, Orsena i pozostałe Milady, lecz w ich oczach nie dostrzegam nawet cienia współczucia, lecz tylko zadowolenie, że stało się zadość ich staraniom." – w sumie mogłaby to być zapowiedź ujawnienia, że sytuacja była w jakimś stopniu starowana przez Miladies, które podpuszczały mistrzów aby doprowadzili do tego, że "ta nowa zostanie zhańbiona nim minie tydzień".

19. Taka_jedna – ja widzę inaczej. Że ostatnie, co by zrobił, to gwałt, że on do końca życia będzie siebie nienawidził, że to niszczy go od środka – ale albo to zrobi, albo żadne z nich nie wyjdzie z tej sali żywe. I wie, że ona woli, żeby to był on. Przysięga straszliwą zemstę i w tej chwili obiecuje sobie, że nigdy nie będzie dla niej dość dobry. Że nikt nigdy jej tak więcej nie zrobi. On wie, że najgorsze jest to, co musi jej zrobić, że świat taki jest, ale cicho myśli też o tym, że właśnie stracił szansę żeby z nią być. Tak naprawdę, jest to gwałt na nich obydwojgu – a sprawcami gwałtu są ci, co powiedzieli mu, że albo ją weźmie, albo oboje zginą i teraz patrzy. Opis tego, co by się z nim działo po wszystkim – jak normalny zdrowy mężczyzna miałby złamane serce, że zrobił coś takiego, nieważne, że to uratowało życie. Opis tego, jak ona się zachowuje i czuje, jak próbuje być dla niego łagodna, jak ją boli, jak krwawi, jak wie, że nie może okazać nic, co czuje – bo tym, którym chciałaby okazać, nie może. Cały pomysł. Ludzie z powodu czegoś tak potwornego, jeśli mieliby normalną godność, porzucaliby swoje dotychczasowe życia. Mówimy o mężczyźnie, który nadaje się na trólawera, nie ma rodziny. Bo to, co zamierzałby zrobić, naraziłoby życie jego rodziny. Więc oni udają, że jest okej. Obserwują reakcje. Kto stał z boku, kto walił konia pod stołem, kto nie mógł im patrzeć w oczy. I choćby mu to zajęło dziesięć lat, dopracuje się władzy – takiej władzy, by cokolwiek, co zrobi gwałcicielom było dla niego legalne i bez konsekwencji. I nie zrobiłby tak tylko w ramach zadośćuczynienia, ale także tego, że ludzie, którzy robią takie rzeczy, nigdy nie zatrzymują się na jednej ofierze.
    Komentarz za długi, część pierwsza to, część druga zaraz…

20. Komentarz część druga:

    Bo nigdy nie myślał, że mężczyźni, z którymi chlał i walczył, byliby do tego zdolni. Pomyślcie o Sin City pierwszym. Przecież tam jest bardzo podobny motyw. Można byłoby genialnie opisać nieśmiało rodzący się romans, romans wśród krwi – która jest dla nich święta, bo to jej krew i spermy gwałcicieli – obrzydliwości, która sprawia, że oni obydwoje czują, że zostali utopieni w czystym źle. Opis jego myśli samobójczych. Opis jej zrozumienia. Opis jej wychodzenia z roli "jestem tylko kobietą" do "nikt nie wmówi mi, że mam nie mieć tożsamości". Opis wreszcie, ICH SEKSU, ich pieszczot, dotyku – to byłoby niesamowite. Zwłaszcza, że mogliby uprawiać seks bardzo dominujący, brutalny, pełen ostrych gestów. Samo opisanie, jak on jej pragnie, i jak siebie za to nienawidzi, jak zrezygnowałby z własnej przyjemności. Jak umiałby w ogóle nie zwracać na siebie uwagi, żeby dać jej taki seks delikatny, jakiego ona może potrzebować. Szok – i uczucie – kiedy ona rozumie, że gwałt to nie jest ilość zastosowanej przemocy fizycznej. Wreszcie społeczny przekaz – większość ofiar gwałtów w ogóle nie jest zmuszana fizycznie. To ojcowie, mężowie. Można zgwałcić bez jednego uderzenia w twarz albo groźby powiedzianej wprost. Opisy, dokładne, kilku różnych rodzajów łamania ducha kobiety, który prowadzi do tego, że ona zgadza się na gwałt, bo nie rozumie, że to gwałt, by zadowolić gwałciciela, by uniknąć pobicia albo czegos innego. Mam znajomą, która została zgwałcona… bo facet błagał ją o seks. Wrócili do domu z imprezy. On chciał seksu. Ona nie. Ona chciała spać i nic więcej. On wiedział, że jest zmęczona. Nikt sobie nie wyobraża, że jak on NIE POZWALA JEJ IŚĆ SPAĆ, to jest to forma przymusu. W końcu położyła się, by po wszystkim dał jej iść spać. Nikt nie myśli, że to gwałt. I w tej właśnie nucie – opis bardzo brutalnego seksu między nimi, z zaciskaniem dłoni na gardle, unieruchomieniem rąk – ostrzejsze na później. Kontakt wzrokowy i szepty. To nie jest seks, to jest ich leczenie. On czuje, że nie zasługuje, ona boi się, że straci go dla zemsty. Cudowne opisy ofiar, które czują się winne w racjonalny sposób "mogłam walczyć" i czują, że nie są dość dobre dla normalnych mężczyzn. Opis mężczyzn, którzy chcą tych partnerek – ale nie umieją myśleć o tym, że zostały zgwałcone, bo od tego tracą erekcję, partnerka przestaje być atrakcyjna. PRzeciez to byłaby świetna analiza czym jest seks, atrakcyjność, skąd się bierze poczucie, że chce się z kimś iść do łóżka. I wreszcie bohaterowie męscy, dla których pomysł, że ofiary gwałtu nie można wziąć do łóżka na ostro, jest śmieszny, bo tak wysoka jest ich inteligencja emocjonalna. Kurwa, to jest taki świetny temat. Ja mam w swoich tekstach wykorzystanie seksualne i myślałam sobie, że gdybym miała pisać romans, to na sto procent o ofierze gwałtu. Tyle ciemności i miłości można w to włożyć, stworzyć wiarygodny, mroczny świat, tak samo realny jak nasz. Ale nie. Severo i czarne kędziorki, magia na włącznik off and on, delikatna i filigranowa, dziury fabularne, jakieś zasrane przeznaczenie, podrobienie (głupie, bo nie zbudowane fabularnie) kart tarota… Eech.

21. I tu takie psychopatyczne skurwysynstwo, publiczny gwalt mlodziutkiej kobiety, praktycznie dziecka w wykonaniu przyszlego truloffa zeby sie kumple nie smiali jest prezencie kurwa od kobiet dla kobiet. I bohaterka dwa dni pozniej sie rozczula nad uroda gwalciciela dobrze zrozumialam? Ja po prostu czasem, no czasem ludzka podlosc i glupota mnie przerasta.

    Hannah

22. po pierwszej części analizy uznałam, że ten tfur jest strasznym gniotem i popisem grafomanii i pisania bzdur. w tej części okazuje się, że jest to obrzydliwy gniot. jak można coś takiego wyprodukować? jak można to wpuścić? i promować jako "prezent od kobiet dla kobiet"?

23. Matko Borsko, to ksiopko jest obrzydliwe. Nie jestem w stanie sobie nawet wyobrazić, jak takie coś mogło powstać. Chociaż ostatnio na Wattpadzie można znaleźć równie rakotwórcze dziełka. Co do zakładki z Sevciem: proszę Kury, jak dla mnie, to nie dość, że ma szpotawość kolan i szpotawość stóp, to jeszcze można go spokojnie zapisać na endo biodra, bo długo tak chłopina nie pochodzi.

24. Jestem po prostu zniesmaczona. Po poprzedniej części śmiałam się, że coś takiego zostało wydane, teraz po prostu opadają mi witki. Myślę, że najgorszy w tym wszystkim jest fakt, że taka książka ma fanki. Nie rozumiem jak takiej dziewczynie (zdaje mi się, że czytają to głównie nastolatki) może podobać się coś takiego. Dar od kobiet dla kobiet? Dobre sobie.

25. Washegirl – "miłość do gwałciciela" jest rzeczą niemożliwą w żadnej konfiguracji. To, co opisujesz później, faktycznie jest prawdopodobne i bardzo ciekawe jako wątek, ale w sytuacji, kiedy osoba X zostaje przemocą lub szantażem zmuszona do odbycia stosunku z opierającą się osobą Y, to nie X jest gwałcicielem, tylko osoba przymuszająca. X i Y to dwie ofiary gwałtu. Bodajże w filmie "Ostatni dom po lewej" był podobny motyw – ojciec-zboczeniec próbował zmusić nastoletniego syna do odbycia stosunku z porwaną dziewczyną, i chociaż młodemu w końcu udało się tego uniknąć, to reguła jest dokładnie ta sama.

26. Ten odcinek i scena gwałtu były obrzydliwe. No i wydało się, że w Ravillonie traktują kobiety jako seksualne zabawki i te treningi walki itp tak naprawdę niczemu nie służą, skoro kobiety i tak nie mogą zostać mistrzami. Severo ohydny.

27. Z takim motywem był fanfik do Pottera, Czarne zwierciadło – Draco zostaje zmuszony do gwałtu na Harrym, później sobie starają z tym poradzić. Nie umiem powiedzieć, na ile to było dobre i wiarygodne, bo tylko przeglądałam i to dawno temu, ale mam wrażenie, że autorka przynajmniej się starała.

28. Czytając analizę przypomniałam sobie, że już gdzieś, w jakimś opku, spotkałam się z motywem gwałtu w bardzo podobnych okolicznościach. To było Sevmione, gwałcił oczywiście Severus. Czarne szaty, czarne włosy, podobne imię. Czasami mam wrażenie, że Sever, to taki trochę bardziej wyidealizowany Snape (przynajmniej fizycznie).
    Jak ktoś chciałby porównać, to wrzucam link: http://mroczne-czesci-duszy.blogspot.com/2013/04/czesc-pierwsza.html
    A analiza oczywiście świetna, jak zwykle zresztą.
    AQQ

29. Przy poprzednim odcinku obśmiałam się jak norka, teraz, niestety, nie mogę tego powiedzieć 🙁 Chociaż trzeba przyznać, że Vaherem pozamiatał temat obrazkami (zwłaszcza karta z Głupcem pasowała jak ulał, ale karzeł, którego nie należy wkurzać, też zacny), Kazik poprawił komentarzami (oferta pracy dla jedynego osła i Sevciuszek uciekający z balu bez paczki prezerwatyw :D), a Kura jak zwykle celnie punktuje niekonsekwencje i idiotyzmy. Ale cały zaprezentowany tu świat, wszyscy bohaterowie, włącznie z tymi pozytywnymi jest tak odrażająco rzygliwy, że podczas czytania otworzył mi się nóż w kieszeni i cała kolekcja w szufladzie.

    Zobaczmy, co ma nam dziś do zaproponowania ten "prezent od kobiet dla kobiet" :-/

    Po pierwsze, chory, maniakalny i podkręcony do fafnastej potęgi, fetysz dziewictwa i to tylko wobec jednej płci. Mężczyźni w tym świecie mogą sobie chędożyć, co chcą i ile chcą (Severo), a kobieta musi dbać o swój strzępek tkanki, jakby był z diamentów, bo inaczej będzie uważana za puszczalską szmatę, którą bez oporów można publicznie gwałcić, bo takiej to już żadna różnica.

    Po drugie, ofiarę obwiniającą się o to, że padła ofiarą molestowania, ponieważ BYŁA NIEODPOWIEDNIO UBRANA. Nie, idiotko, miałam ochotę krzyczeć, nie jesteś napastowana, bo źle się ubrałaś, jesteś napastowana, bo trafiłaś do troglodytów, którzy wszystkie kobiety traktują jak bydło. Gdyby Arienne włożyła na ucztę swoją szarą suknię, pewnie słyszałaby ze wszystkich tron: "Ej, mała, coś ty taka wstydliwa? Chodź do mnie, ja cię rozruszam!".

    Po trzecie i najważniejsze: wiecie, co wstrząsnęło mną nawet bardziej od gwałtu? To, co się działo później. Arienne poszła na tę ucztę w nadziei, że sama będzie mogła wybrać sobie opiekuna, a tu okazało się, że nic z tego – została przyznana temu, kto ją "wygrał" i zgwałcił. I teraz jest na niego skazana – musi bezustannie myśleć o tym, jak zadowolić człowieka, który ją skrzywdził i upokorzył, bo jeśli on ją odrzuci, czeka ją pewna śmierć. Najbliższa osoba bagatelizuje jej przeżycia i odmawia pomocy. O reszcie tych damulek nawet szkoda gadać – nie mają dla zgwałconej nawet słowa współczucia, a jedynie porady, co powinna robić, żeby jak najlepiej zadowolić swojego gwałciciela. (i tak, 16-letnia dziewczyna, która prawdopodobnie nigdy nie trzymała brzytwy w ręku, na pewno ogoli 36-letniego faceta, lepiej niż on sam robił to codziennie przez dwadzieścia lat, ja pinkolę…)

30. Jestem tym paskudnym rodzajem czytelnika Waszego bloga, który ma Niezatapialną Armadę zamiast strony startowej, ale nigdy nie raczył otworzyć pyszczka w komentarzu. Dzisiaj nie zdzierżę, otworzę.

    Poprzedni odcinek tego wspaniałego dzieła przyjęłam z ogromnym entuzjazmem. Klasyczna merysójkowa heroina w fantastycznym świecie który został postawiony na absurdzie – delicje, miód z mlekiem, nektar i ambrozja. Uśmiałam się jak norka i z wytęsknieniem wyczekiwałam kolejnej części. Dziś ją przeczytałam. Raz. Drugi. Weszłam na stronę autorek. Ponownie przeczytałam.

    Jestem przerażona. Skąd bierze się ten rodzaj kobiet? Skąd fenomen pisarskich osobowości kobiecych wśród których najjaśniejszą gwiazdą jest Katarzyna Michalak? Skąd biorą się dorosłe kobiety, które tworzą obrzydliwe opowieści o brutalnych gwałtach, gdzie oprawca i ofiara tworzą w efekcie parę a czytelniczka ma się wzruszyć jak "dobro" lub "silny charakter" ofiary uzdrowiły oprawcę, który w gruncie rzeczy jest biedny, skrzywdzony, smutny i niewinny?
    I nie mamy tutaj do czynienia z psychologicznym thrillerem, pokazującym pokręcone mechanizmy ludzkiej psychiki czy zjawisko, gdzie oprawca zazwyczaj symultanicznie jest ofiarą, a ofiara oprawcą. Nie. To ma być romans dla kobiet. Z zakładeczkami z uroczymi chibikami bohaterów.

    Zachęcam do obejrzenia prowadzonego przez panie autorki fejsbukowego fanpejdża. Klimaty jak u wyżej wspomnianej pani Michalak – szczególnie wyróżnić chciałabym obrazki skradzione z Google Grafika, znalezione zapewne po wpisaniu czegoś w stylu "beautiful fantasy girl", z absurdalnie kiczowatymi cytatami z książki do których nawet Cohelo wstydziłby się przyznać. Ja musiałam sobie podarować oglądanie, ponieważ za każdym takim obrazkiem lub uroczą zakładeczką z naszym zabójczo przystojnym skrzyżowaniem Banderasa z Jonem Snow miałam ochotę pisać "TO JEST GWAŁCICIEL". "TEN CZŁOWIEK BRUTALNIE ZGWAŁCIŁ NASTOLATKĘ". "TEN CZŁOWIEK ZGWAŁCIŁ MŁODĄ DZIEWCZYNĘ BO OBAWIAŁ SIĘ, ŻE KOLEDZY GO WYŚMIEJĄ JEŚLI TEGO NIE ZROBI". Z resztą, sam akt gwałtu nie jest tak przerażający, jak jego następstwa i reakcja otoczenia – nawet jeżeli cała ekipa w zamku ma być zdegenerowana i do cna jestestwa zepsuta, jak mam zareagować na koleżankę z pokoju bohaterki, która zazdrości jej spotkania z olbrzymim przyrodzeniem gwałciciela?!

    Grafomania jest grzechem, ale grzechem lekkim. Jeżeli ktoś pisze słabe, merytorycznie absurdalne bzdury i wydaje drukiem, cóż, dobrego to wiele nie przyniesie, ale i szkoda niewielka. Ale jeżeli dorosłe kobiety opakowują w kiczowato romantyczny papierek obrzydliwe, cuchnące, patologiczne guano, wydają drukiem, sprzedają, rysują do niego urocze komiksiki i z popiskiwaniem przyjmują słodziutkie rysuneczki od wzruszonych pięknem opowieści fanek, to ja uważam, że na to powinien być paragraf.

31. W wielu krajach do dzisiaj istnieje prawo pozwalające gwałcicielowi uniknąć kary, jeśli poślubi swoją ofiarę:
    https://en.wikipedia.org/wiki/Marry-your-rapist_law

    Ciekawe, co ałtorki tego "prezentu dla kobiet" powiedziałyby takiej Aminie Filali? (16-latka z Maroka, w 2012 roku popełniła samobójstwo, kiedy rodzina zmusiła ją do poślubienia człowieka, który ją zgwałcił, grożąc jej nożem). Że niepotrzebnie panikowała i łykała trutkę na szczury, przecież to mógł być początek takiej pięknej miłości? 🙁

32. Ten komentarz został usunięty przez autora.

33. Ten komentarz został usunięty przez autora.

34. Odnoszę wrażenie, że największym problemem jest… jego brak. Znaczy, jego brak w oczach autorek. Jakiś tam seks się zdarzył, oj tam, oj tam, główna bohaterka sobie troszkę popłakała, usłyszała, że wszystko jest porządku, niech się weźmie w garść. I jak za dotknięciem magicznej różdżki – wszystko jest już w dobrze, najgorsze mamy już za sobą. Możemy się skupiać na rozwoju uczuć Arienne i jej pana. Zauważcie, że podczas sceny gwałtu oboje są nazywani kochankami (!!!). O tym, jak Arienne się czuje i co przeżywa jest pominaje – w książce więcej uwagi poświęcono opisom tego, jak wyglądają przygotowania do jej nowego życia, jakie ma obowiązki względem swojego mistrza i jakie sukienki powinna nosić.

    Przypomina mi to niektóre mangi yaoi, gdzie najczęściej uczucie się rodzi po… gwałcie. Ze strony autorów to po prostu lenistwo, czyli jak doprowadzić do zbliżenia, kiedy jedna ze stron nie chce? Najprościej go po prostu do tego zmusić. I też nie przeszkadza to potem w nawiązaniu bliskich i serdecznych relacji z opr… znaczy, z ukochanym.

35. >wiara w to, że gwałciciel może się zmienić
    Rany, Washegirl, jakie to jest… naiwne i przykre.

    Ale tak, zgadzam się, że "kochać gwałciciela" można, jeśli kochało się go, zanim zgwałcił (casus molestowanych dzieci) – zresztą dotyczy to każdego rodzaju poważnej krzywdy, zarówno nagłej, jak i długofalowej. Bo miłości, niestety, nie można pozbyć się na zawołanie, nawet jeśli tak byłoby lepiej i zdrowiej.

36. (Aha – przepraszam za nagminne sadzenie tej samej literówki w Twoim nicku).

37. Boru Wszechistny, dlaczego mi to czynisz? Analizowany fragment poruszył mną na tyle, że postanowiłam nieco zagłębić się w to bagno. Tym sposobem trafiłam na LC. Tam moim oczom ukazały się komentarze zachwyconych fanek "klątwy" (szczęśliwie jest też nieco komentarzy w innym tonie)
    "Piękna baśń fantasy, intryga snuta niczym nić Ariadny, masa tajemnic i niedopowiedzeń, a pośród tego budząca się miłość. Jeśli by włożyć do jednego magicznego kociołka „Władcę Pierścieni”, „Grę o Tron”, „Harrego Pottera” i „Romea i Julię”, to „Klątwa Przeznaczenia” ma to, co najlepsze z tego bigosu!"
    "Mam bardzo mieszane uczucia względem tej książki jak i względem Severo. Na początku raz go uwielbiałam a raz nienawidziła. Z czasem przeważało uwielbienie. (…) Nie mniej Severo koniec końców podbił moje serce i być może dla niego skuszę się na kontynuację."
    Boruu! Co tu się dzieje? Dlaczego ten ciężki psychopata budzi w KIMKOLWIEK JAKIEKOLWIEK pozytywne emocje? Czy ktoś jest i w stanie wyjaśnić cały ten zachwyt postacią Severa? Nie ogarniam.
    Zapoznałam się zarówno z "Mistrzem" KM, jak i "Zemstą". Raul działał mi na nerwy jak jasna cholera, ale, na litość boru, po zapoznaniu się z tym tforem Raul stracił swoje miejsce na podium w kategorii "Najgorszy trólof". Toż nawet on (na swój upośledzony sposób) troszczył się o Sonię! A "do akcji" przeszedł dopiero za jej zgodą. Nawet te durne kwiaty, które kazał przynieść (hibiskus?) stanowiły jakiś przejaw jego człowieczeństwa. A Severo? Ma kompletnie w odwłoku to, co stanie się z dziewczyną. W hierarchii jego wartości jego własne ego stoi o milę wyżej od Arienne. Jak bardzo trzeba się postarać żeby stworzyć taką kreaturę? Kiedy postacie KM budzą więcej sympatii w czytelniku – wiedz, że coś się dzieje!
    Złe książki czytam z zamiłowaniem, głównie w trakcie sesji, bo nic nie odmóżdża mnie w tak przyjemny sposób. Do tej pory bazowałam głównie na twórczości Autorkasi. Raul i gość z Ferrinu byli źli, bohaterowie "poczekajki" – ok, mogło być gorzej, ale Severo wygrywa w przedbiegach. Słowo daję, że te tfory kiedyś przyprawią mnie o zawał.
    Dziękuję, już mi lepiej. Wracam do mojej bezpiecznej, mhrocznej piwnicy
    Pyra

38. To opko, dalej nie wierzę, że ktoś to wydał, jest absolutnie okropne… Traktowanie kobiet, zachowanie Mistrzów i to podejście do gwałtu. Jakbym spotkała autorki, to bym z nimi pogadała.

    Ofiara gwałtu może "otrząsnąć się" błyskawicznie. Żyć dalej, jakby nigdy nic się nie stało. Przyjaźnić się z oprawcą. Darzyć go, mimo iż wcześniej tego nie było, cieplejszym uczuciem podchodzącym pod miłość. Tylko potem to pokutuje. Tak jak to było w moim przypadku. Zdążyłam się zauroczyć w oprawcy, chociaż wcześniej byliśmy tylko znajomymi. A potem, któregoś dnia, nagle do mnie dotarło, co tak właściwie mi zrobił. I do tej pory nie potrafię się ogarnąć. A przez lata wszystko było dobrze. Taka spóźniona reakcja.

39. "Oczarował mnie wątek miłosny pomiędzy Severem a Arienne! Początkowo, ze względu na różnicę wieku między kochankami, a także drastyczny początek ich relacji byłam do niego sceptycznie nastawiona. Jednak wraz z przewracaniem kolejnych kartek coraz bardziej zakochiwałam się w ich uczuciu! Relacja pomiędzy Mistrzem i jego Milady wypełniona jest pokonywaniem własnych słabości, zrywaniem z uprzedzeniami, zmianą na lepsze dla dobra partnera. Czytając sceny ich wspólnych rozmów i spotkać, nie mogłam się nie uśmiechać i nie rozpływać – były absolutnie urocze!"

    Trzymajcie mnie, bo nie wytrzymam.

40. Anonimowy powyżej, cytat z recenzji:

    "Oczarował mnie wątek miłosny pomiędzy Severem a Arienne! Początkowo, ze względu na różnicę wieku między kochankami, a także drastyczny początek ich relacji"

    Tak, wzruszona czytelniczko, różnicę wieku wymień jako pierwszą, bo to przecież większy problem.

    Nie wiem, jak to możliwe, że ani ałtorki, ani zachwycone czytelniczki nie zauważają podstawowego problemu w relacji mistrza i jego tak zwanej "milady" (a w rzeczywistości niewolnicy). Ta relacja jest oparta na GIGANTYCZNEJ nierównowadze władzy. Milady musi się przymilać, umizgiwać i dogadzać swojemu mistrzowi, bo inaczej czeka ją pewna śmierć. Tak naprawdę, nawet jeśli jakiś mistrz chciałby stworzyć ze swoją niewolnicą normalny związek, to przy takim układzie NIGDY nie będzie miał pewności, czy ona traktuje go z uwielbieniem, bo faktycznie jej zależy, czy tylko udaje, bo zwyczajnie boi się o życie.

    Nawet Tessi, który jest kreowany na postać pozytywną,a jego niewolnica Taida rozpływa się nad tym, jaki to jest "najpiękniejszy, najsilniejszy i najmądrzejszy", mówiąc o kobietach mistrzów, używa słowa "własność" i "zabawka". A za "dziewictwo" Arienne każe sobie dopłacać (WTF? za co, gdzie tu jego zasługa?), jakby sprzedawał wyjątkowo okazałą krowę na targu.

41. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    • 'Mężczyźni są inaczej wychowywani niż kobiety, ich zdolność do rozpoznawania swoich emocji i zachowan może być na tyle upośledzona, że dopóki im nie powiesz krowie na rowie, w ogóle nie wpadają na właściwy ślad.'bzdura! jesli sa w normie intelektualnej to ogarniaja, że robia źle, czy krzywdza i nie trzeba tego im tłumaczyć. Po prostu robią tak bo im np wygodnie

42. Ten komentarz został usunięty przez autora.

43. "To jest jak miłość do uchodźcy, do skrzywdzonego kota, który próbuje wydrapać oczy, kiedy chcesz go głaskać."
    ŻE CO? Nie potrafię pojąć, jak możesz usprawiedliwiać w jakikolwiek sposób typa, który Cię zgwałcił. Przyniósł kawę? Zasług? Nie dość dobry? I co z tego – wszystkie czyny się wyzerowały? Że niby on jest skrzywdzony?
    Współczuję. Zarówno takiego życia, jak i takiego podejścia. Współczuję i życzę odmiany.

44. "Zrzygałby się tym opkiem, uderzyłoby go w samo miękkie".
    No, a ja zrzygałam się Twoim wyznaniem, bo uderzyło mnie w samo miękkie. Raz matka przyniosła wór ziemniaków kupiony od jego matki – czułam do tych jebanych pyr fizyczne obrzydzenie i nie chciałam ich jeść, chociaż byliśmy tak biedni, że nie było nic innego. Znosiła też jakieś ciuchy i nie chciała mówić skąd je ma, podejrzewam że też od jego matki. To było obrzydliwe i wolałabym codziennie jeździć rowerem 10km dziennie bez kurtki na trzydziestostopniowym mrozie, niż cokolwiek od niego przyjąć.

    "Uważa, że nie jest dość dobry dla kogokolwiek."
    No i chyba ma rację, co?

45. Anon, ale jakkolwiek brzydzi mnie opowieść Washergirl, tak trzeba jej przyznać, że gnoja nie usprawiedliwia. Ona tylko wierzy, że się zmienił i odpokutował. Co jest, jak pisałam wyżej, przykre i naiwne.

46. @Nefariel

    Może masz rację, za bardzo uderzyło mnie to po głowie i komentarz poszedł szybko. Ja zwyczajnie za bardzo nie wierzę ani w zmiany, ani odpokutowanie, ani wybaczanie, a taka wiara i jakby częściowe wybielanie oprawcy sprawia, że coś mnie skręca. Wiem, że sytuacje bywają naprawdę różne i niektórym może być ciężko uwolnić się ze względów praktycznych, ale samo podejście nie mieści mi się w głowie. Faktycznie – przykre.

47. Hm. Może lepiej nie oceniać czyichś historii znanych tylko z krótkiego i niejasnego opisu?

    Poza tym w Polsce praktyka mówienia o gwałcie jest taka, że część mężczyzn może faktycznie nie zdawać sobie sprawy, co to właściwie jest i na czym polega (i nie mieli w życiu nikogo, kto by im walnął taką gadkę). Myślą, że gwałt to jak zboczeniec w krzakach napada nieznajome, a jak oni zaciągną do łóżka pijaną koleżankę i będą udawać, że nie słyszą słabo mamrotanego "ngggheee", to… normalne? Wszyscy kumple tak robią? Czasem sporo czasu minie, zanim dotrze do nich, co się wtedy stało i że kogoś skrzydzili. Polecam notkę tego człowieka, zwłaszcza końcówkę:

    "Bo widzicie, sam też mogę śmiało użyć hasztaga #metoo. Tylko wstyd się przyznać, z tej drugiej strony, więc raczej #ididit. W moim okresie imprezowo-alkoholowym, trwającym dobre 10 lat, robiłem rzeczy dalece wykraczające poza strefę komfortu kobiet, które padały obiektem mojego zainteresowania. Nie wszystkie, rzecz jasna to spotkało, bo nie jestem aż tak pojebany. Ale już jedna to było za dużo."

48. Ale tak, generalnie to prawda, że można "zgwałcić nieświadomie". Vide dyskusja o Ciri i Szczurach spod poprzedniej analizy – gdzie Mistle założyła, że skoro Ciri nie protestuje, to widocznie nie ma nic przeciwko (a tak naprawdę była sparaliżowana ze strachu), a Kayleigh wręcz tkwił w przekonaniu, że to on jest w tej konfiguracji przedmiotem, a Ciri podmiotem.

49. Zerkając do tematu na forum spodziewałam się, że analizowana przez Was… wróć, nie nazwę tego powieścią… że analizowany przez Was twór jest aż tak tragicznie napisany. Serio, spodziewałam się czegoś, co ma choćby pozory spójności świata przedstawionego, tymczasem tutaj wszystko, dosłownie wszystko wydaje się mieć nie po drodze z elementarnymi zasadami prawdopodobieństwa.

    Jestem w stanie zrozumieć, że w czasach szkolnych dwie dziewczyny popełniły sobie takie opko, może i rozrośnięte objętościowo, ale opko. Z kategorii tych opek, które z sentymentu trzyma się gdzieś w jakimś zakurzonym folderze po to, aby się pośmiać czy aby powspominać. Może też po to, żeby później rozwinąć pewne pomysły lub pewnego dnia przerobić, przepisać i uporządkować całość, korzystając z tego, że dopracowało się warsztat.

    Trudno mi jednak zrozumieć, dlaczego dwie dorosłe kobiety uznały, że wydanie tego w takiej formie, jak teraz, będzie dobrym pomysłem. Znaczy, jestem w stanie to sobie wyobrazić. Dwie babki, niemające wcześniej styczności z profesjonalnym pisaniem i profesjonalnymi wydawnictwami, mają trochę kasy na zbyciu i marzenie o własnej powieści… Podsyłają do wydawnictwa "opkowieść", do której mają sentyment z czasów szkolnych i która uzyskuje, jakżeby inaczej, pozytywną opinię, a potem wszystko idzie dalej siłą rozpędu – promocja, pozyskiwanie czytelniczek, nabijanie pozytywnych opinii, panie uzyskują potwierdzenie dla swojego wyobrażenia o swoim talencie, miód i malina.

    Jak wspomniałam, jestem w stanie sobie wyobrazić. Ale nadal nie rozumiem. Chyba wciąż mam za dużo wiary w ludzki zdrowy rozsądek.

    @Washergirl – czytam Twoje wypowiedzi i mam nadzieję, że korzystasz z pomocy dobrego terapeuty. Szczerze. To nie mój plac zabaw i może nie powinnam się wcinać, ale sposób, w jaki piszesz, niepokojąco przywodzi mi na myśl ludzi uwikłanych w wiktymizację i szukających atencji w miejscach do tego nieprzeznaczonych.

    Po raz pierwszy od bardzo długiego czasu poczułam się zażenowana, czytając czyjeś wypowiedzi. Może i rzeczywiście masz za sobą trudne przejścia i może rzeczywiście jesteś teraz w trudnej sytuacji, ale komentarze do analizy książki to mało stosowne miejsce na tego rodzaju… ekshibicjonizm, bo nie umiem tego nazwać inaczej. Rozumiem, że kiedy pisze się z odniesieniem do własnych przeżyć, czasem traci się wyczucie, ale to niestety często rzutuje na to, że nie jesteśmy odbierani tak, jakbyśmy chcieli.

    Jeszcze raz przepraszam, jeśli wcinam się nieproszona, może po prostu staromodna jestem.

    Wierszba

50. A ja tak sobie przypomniałam niesławną scenę z ADWD, gdzie Ramsay przymuszał do seksu Theona i Jeyne i nie mogę powstrzymać się od porównywania, w jaki sposób zostało opisane powyższe, a w jaki scena z Severem i Arienne. Świat Westeros też jest megabrutalny. I jakoś nikt nie robi z Ramzejka bidnego misia, a GRRM nie smaruje słit manguś o wspólnym grzybobraniu.
    Duslawa

51. Ten komentarz został usunięty przez autora.

52. Anonim z 4 listopada 2017 12:06 – no właśnie, przy takiej nierównowadze sił można pokusić się o stwierdzenie, że KAŻDA relacja będzie gwałtem. Nawet, gdy ofiara świadomie ulega. Nawet, gdy ofiara inicjuje (wiedząc, że tylko tak ocali zdrowie i życie). Ba, nawet, gdy ofierze wydaje się, że chce (bo jej własny umysł próbuje ją chronić, racjonalizując to, co się dzieje).

    Nawiasem mówiąc, wydaje mi się, że to także mogłaby być bardzo ciekawa opowieść; trochę tak, jak "Lolita" jest przykładem racjonalizacji z punktu widzenia gwałciciela, tak fascynująca mogłaby być opowieść z punktu widzenia ofiary*, gdzie czytelnik stopniowo orientuje się, co tak naprawdę się dzieje, bo prowadzący/a narrację bohater/ka wypiera i racjonalizuje rzeczywistość.

    *kolejny nawias – czy jest jakiś ogólnie przyjęty polski odpowiednik "survivor"? Bo wiem, że w anglojęzycznym dyskursie często unika się słowa "victim" jako na nowo wiktymizującego.

    Nefariel i Washergirl – dziękuję za dyskusję, którą prowadzicie, czytam ją z dużym zainteresowaniem. Jeśli mogę dorzucić swoje trzy grosze – wydaje mi się, że w kilku miejscach operujecie trochę zbyt ogólnymi założeniami, przynajmniej na poziomie samego języka. Na przykład: "Czy można stworzyć relację/zbudować uczucie z własnym gwałcicielem?" Nie no, jasne, że można, bo wszystko jest możliwe. Ale moim zdaniem mówimy o tak złożonych sprawach, na które wpływa tyle czynników ludzkiej psychiki, że postawione w tak ogólny sposób pytanie jest z gruntu wadliwe.

    Dla ilustracji – wyobraźmy sobie na przykład młodego mężczyznę z gatunku tych, których widzimy w reportażach o pladze gwałtów na amerykańskich uczelniach (chcę nakreślić możliwie konkretny obraz). Jedynym sposobem na zbudowanie jakiegokolwiek poczucia własnej wartości jest akceptacja ze strony rówieśników oraz połączone z tym ustawianie się wyżej w hierarchii od innych grup (najczęściej kobiet i nie-białych, czyli seksizm i rasizm). Nasz "bohater" uważa kobiety za materace i ma ogromną potrzebę zdobycia nad kimś władzy, żeby zaznaczyć swoją dominację. Spotyka na imprezie lekko wstawioną dziewczynę (a przecież tylko dziwki piją), być może wrzuca jej coś do drinka, po czym gwałci ją przy oklaskach kolegów i jeszcze wrzuca filmik na YouTube'a. Czy jest możliwe, że ten chłopak i ta dziewczyna zbudują kiedyś relację? Teoretycznie pewnie tak, ale prawdopodobieństwo jest oględnie rzecz ujmując znikome.

    (z jeszcze drastyczniejszych przypadków przyszły mi do głowy gwałty zbiorowe w Indiach, ale jest tu zbyt wiele różnic kulturowych, żebym czuła się pewnie używając takiego przykładu)

    c.d.n.

53. A po drugiej stronie skali – jestem bardziej niż pewna, że człowiek, który mnie zgwałcił, nie uważał tego za gwałt i byłby wstrząśnięty, gdyby ktoś tak to nazwał. Czy jest możliwe, że ktoś taki powoli uczy się odrzucać wzorce kulturowe, że pracuje nad rozwojem empatii i przekonuje się, że jego wcześniejsze zachowanie mogło być potworne? Cóż, ja sama będąc nastolatką miałam na przykład odruchy pod tytułem "krótka spódniczka = dupodajka". Skoro ja mogłam nauczyć się, co to jest kultura gwałtu i w jaki sposób ją wspieram, to nie mogę twierdzić, że ktoś inny nie mógłby przejść tej samej drogi – nawet, jeśli jest to mężczyzna, a co za tym idzie ma dodatkową przeszkodę w postaci uzmysłowienia sobie własnej uprzywilejowanej pozycji. Przez jakiś czas po tym wydarzeniu ja sama nie uważałam tego za gwałt i byłam święcie przekonana, że tak w zasadzie to 100% odpowiedzialności za to, co się stało, leży po mojej stronie. Nie chcę wdawać się w to, jak było naprawdę, ale jestem w stanie wyobrazić sobie sytuację, w której oboje przechodzą długą i trudną drogę nauki; a jeśli przechodzą ją razem, to doświadczenie może ich zbliżyć.

    … aczkolwiek jest to sytuacja usiana pułapkami, bo niestety kobiety są uczone, że mają "wybaczać", że "on się zmieni" i takie tam. Więc – możliwe, ale przy zachowaniu paranoicznego wręcz poziomu ostrożności.

    Podsumowując, sądzę, że dyskusja na ten temat musi, z natury rzeczy, skupiać się na konkretnych przypadkach, albo przynajmniej na zawężonym zestawie okoliczności. Co więcej, powyżej nie dotknęłam w ogóle najważniejszego tak naprawdę tematu, czyli tego, że każda "ofiara" gwałtu reaguje na swoje doświadczenie zupełnie inaczej.

    Washergirl – kontynuując wątek reakcji i nawiązując do tego, co napisałaś o możliwościach opisu seksu, zdarza się (z tego, co wiem, nawet nierzadko), że kobiety, które zostały zgwałcone, szczególnie lubią/potrzebują ostrych aktów miłosnych (co najmniej) z pogranicza BDSM – właśnie dlatego, że potrzebują całkowicie zrzec się kontroli. Na przykład niektóre wciąż przepracowują poczucie, że przecież to one "są winne", bo wydaje im się, że przecież kontrolowały tamtą traumatyczną sytuację (albo swój ubiór, albo swój uśmiech, albo albo albo). Wydaje mi się, że cały niesamowicie złożony proces "negocjacji" między mężczyzną, któremu na początku wydaje się, że trzeba jak z jajkiem, a kobietą, która być może też dopiero odkrywa swoje potrzeby w tym zakresie, także może być fantastycznym tematem jakiegoś tekstu.

54. @Wierszba

    TO wydawnictwo nie działa w ten sposób. W vanity press każdy może sobie wydrukować co chce, niezależnie od jakości. Wydawnictwu to wsio ryba, bo autor im płaci tak czy inaczej, czyli oni nie ponoszą właściwie żadnego ryzyka i kasę już mają. Czyli nie było żadnej selekcji, bo ten utwór żadnej selekcji by raczej nie przeszedł.

55. Washergirl, poważnie, to nie jest grupa wsparcia. Jeśli chcesz, żeby ktoś Cię przytulił i pogłaskał po główce, to idź na terapię albo opisz swoją historię na Hollaback. Na to wyznanie wybrałaś losowe miejsce w internecie, gdzie są różni ludzie – jedni będą Cię postrzegać przez pryzmat swoich własnych doświadczeń (vide ja), inni będą sadzić nietakty przez brak wiedzy i/lub doświadczenia, a jeszcze inni okażą się gnojkami, których będzie bawiło Twoje nakręcanie się.

56. @Washergirl, jest mi bardzo przykro, że spotkało Cię to, co spotkało i jest mi też przykro, że zmagasz się z chorobą. Chcę tylko przekazać Ci ciepłe słowo na tę okoliczność, więc przyjmij proszę wirtualny uścisk (ręki, jeśli wolisz), a jeżeli nie czujesz się z tym komfortowo, poproszę o usunięcie tego komentarza.

57. @no_names

    Orientuję się mniej więcej, jak to działa – ale wydawało mi się, że gdzieś, kiedyś czytałam czyjeś narzekania na to, że to konkretne wydawnictwo odrzuciło przesłany do niego tekst. Chyba to było na jakimś forum czy na blogu, na którym ktoś szukał wydawcy i prosił o opinię na temat współpracy z nimi.

    Teraz tak sobie myślę, że to może taka zmyłka – może podobne wzmianki pojawiają się w takich miejscach za sprawą samego wydawnictwa, żeby osoba szukająca opinii o nich pomyślała sobie "o, jednak nie przyjmują wszystkiego, jak leci – znaczy, że porządni".

    Wierszba

58. Btw Washergirl, skąd masz PEWNOŚĆ że twój oprawca się zmienił? I tak jak Wierszba, mam nadzieję że korzystasz z pomocy terapeuty. Bo odczucia mam niestety podobne.
    Duslawa

59. @Wierszba, jeśli myślimy o tej samej sytuacji, to wyglądała trochę inaczej – facet przeprowadzał eksperyment, wysyłając różnym vanity press potwornie durny tekst z ortografią i gramatyką na poziomie wczesnej podstawówki, i to akurat było jednym z nielicznych, które odmówiły albo nie odpisały.

60. @Nefariel, całkowita racja, to nie jest grupa wsparcia, tylko komentarze w necie, ale ja na przykład nie mam poczucia, żeby Washergirl oczekiwała głasków. Być może jest to błędne poczucie, ale rozmowa zahacza o poważne tematy i myślę, że każdy może ocenić, na ile chce pozostać przy akademickich rozkminkach, a na ile wpleść w to własne doświadczenia. Rzeczywiście, problem pojawia się, gdy ktoś chce się wypłakać i oczekuje wyłącznie chóralnego użalania, ale tego chyba nikt nie robi? Ja na przykład wyraziłam wsparcie (tuż pod Twoim postem, co zresztą ciekawie wyszło), ale umówmy się, wsparcie dla kompletnie obcej osoby w ęternetach wyraża się tak naprawdę raczej dla zaspokojenia własnej potrzeby, niż cudzej.

    Tym niemniej wydaje mi się, że można starać się łagodzić odruchowo antagonistyczne wypowiedzi, gdy rozmawiamy na tak trudny temat (to ogólne stwierdzenie). Nawet, gdybyśmy wszyscy pisali ogólnikami albo o jakichś zmyślonych Kasiach i Jasiach, to zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że spora część interlokutorów (szczególnie, że jest tu większość kobiet) ma na koncie tego typu doświadczenia.

    Ale co do tej konkretnej wymiany komentarzy, nie mogę oprzeć się wrażeniu, że najkorzystniej byłoby, gdyby ktoś po prostu umieścił komentarz zawierający li i jedynie grubą kreskę, a pod spodem rozmawialibyśmy o tym, jak oszałamiająco niedobra jest ta książka 🙂

61. @Nefariel

    Może to rzeczywiście było to – uczciwie przyznaję, że nie pamiętam, gdzie się natknęłam na tamtą wypowiedź. Kiedyś z ciekawości szukałam opinii o tym wydawnictwie, bo natrafiłam na tę sprawę z recenzją Post Meridiem sprzed paru lat i byłam bardzo zdziwiona ich postawą.

    (Dla niezorientowanych: blogerka zrecenzowała wydaną przez nich książkę, skrytykowała niedbałość wydawnictwa przepuszczającego tekst z błędami, wydawnictwo postraszyło ją sądem za psucie dobrego imienia.)

    Wierszba

62. Słuchajcie, czy to, co Wy tu uskuteczniacie, nie jest przypadkiem formą victim blamingu? Życzenia skutecznej terapii, "przykre i naiwne" , to wszystko brzmi obrzydliwie protekcjonalnie. Z całym szacunkiem dla Waszych doświadczeń, ale mam wrażenie, że deprecjonujecie teraz odczucia i doświadczenia Washegirl, traktujecie z wyższościa dlatego, że się nie pokrywają z Waszymi. Nef, nie tknelas pyr, ok. W przyjęła kawę, tez ok. Przykro się Was czyta, zwłaszcza pod tymi wyrazami oburzenia, że nikt nie współczuje Arienne.

    Aha, Arienne mam w nosie. Scena gwałtu hala po prostu nudna i absurdalna. Dziwniejsze rzeczy widziałam w hentajach.

    Hasz

63. A nie, ja jestem przykra wobec Washergirl tylko dlatego, że jej komcie to dla mnie jeden wielki triggerland i mimo starań nie bardzo umiem inaczej.

    Co do Arienne – przez moment miałam ochotę napisać jakiś sequel do swoich fanficzków z marysójkami mordującymi Nathaniela, ale to opko jest tak mdłe, nudne i bez wyrazu, że nie wzbudza we mnie nawet obrzydzenia.

64. @Hasz

    Ponieważ użyłam w swoim komentarzu sformułowania "mam nadzieję, że korzystasz z pomocy dobrego terapeuty", poczułam się w pewnym sensie wywołana do tablicy. Pragnę zauważyć, że szukanie czy korzystanie z pomocy psychologicznej, względnie sugerowanie komuś w wyważony (!) sposób, że powinien rozważyć taką opcję, nie ma nic wspólnego ze stygmatyzacją.

    Pomijam oczywiście sytuacje, kiedy takie sugestie są ewidentnie chamskie lub złośliwe i mają na celu zdyskredytowanie danej osoby jako "niezrównoważonej", "psychicznej" itd.

    Przypomnę może, że korzystanie z pomocy terapeuty nie jest stygmatem "słabych", "ofiar", "świrów" i tak dalej. Jeśli ktoś na forum czy w komentarzach opisuje swoje rozległe problemy z kręgosłupem i trudny przebieg leczenia, można napisać coś w rodzaju "mam nadzieję, że jesteś pod opieką dobrego ortopedy / neurologa / innego specjalisty" i nie będzie to protekcjonalne. Analogicznie, jeśli ktoś na forum czy w komentarzach opisuje swoje trudne doświadczenia i obecne problemy życiowe, sugerując przy tym, że ma ograniczone wsparcie z zewnątrz, a to wszystko jest dodatkowo mocno nacechowane emocjami, nie ma nic złego w napisaniu "mam nadzieję, że jesteś pod opieką dobrego terapeuty".

    Przestańmy powielać stereotyp, że jakiekolwiek wspomnienie w dyskusji o psychologu jest odniesieniem do stygmatyzacji, victim blamingiem itd. Takie sugestie są szkodliwe, szczególnie w odniesieniu do ludzi, którzy czują potrzebę poszukania pomocy na zewnątrz, ale wciąż się wahają lub boją się takiego właśnie metkowania.

    Wierszba

65. @Nefariel – jestem wprawdzie daleka od głaskania kogokolwiek po główce, ale też jest mi przykro, że masz doświadczenia, których wolałabyś nie mieć i przepraszam, jeśli w jakikolwiek sposób dołożyłam się do triggerowania. Generalnie to chyba czas na spacer 🙂 Nie, żebym chciała mówić Ci, co masz robić, ale ja właśnie uznałam, że lepiej na chwilę wyłączyć kompa i przewietrzyć mózg, więc wirtualnie zapraszam do towarzystwa.

66. Jak przeczytałam o tym, że szukam głaskania, zrobiło mi się naprawdę przykro. Osoby, które czują, że ja tu sobie odstawiłam szukanie uwagi – przeczytaliście całość komentarzy? Bo ja rzuciłam tekstem o swoich doswiadczeniach kiedy inna komentatorka PO RAZ DRUGI poinformowała mnie, że doświadczenie, którym żyję na co dzień, jest niemożliwe. I poinformowałam nie po to, byscie mnie głaskały, tylko dlatego, że to jest autentyczny pojedynczy przykład. Teksty na temat dobrej terapii – nie skomentuję. Nigdy nie zostanę terapeutą, jak zamierzałam jako nastolatka: na to mam za mało empatii (gdybym miała więcej, nie zachowałabym się tak, by striggerować Nefariel), ale przepraszam bardzo – wiedzę akademicką i życiową, którą mam na temat współuzależnienia, toksycznych zachowań i napaści seksualnej dorównuję ludziom, którzy są wieloletnimi terapeutami, albo jestem lepsza. Nie z powodu tego, co przeszłam, tylko tego, jak to przeprocesowałam i ile mam wiedzy (której brakuje choćby Nefariel, inaczej nie dziwiłaby się na więść o tych nawróconych). Ale ja się juz wytłumaczyłam. Wy widzicie nie wiem co – osobę która a)szuka uwagi b)pochwala gwałt c)jest naiwna d)daje się wykorzystywać/ma mentalność ofiary albo bezradności wobec własnej sytuacji. Mi się wydaje, że w swoich komentarzach jasno zaznaczyłam, jak myślę.

    Najważniejsze jest natomiast to, że wasze gwałtowne reakcje na mnie, wszystko, co powiedziałyście, co mnie trochę zabolało – są właściwe. Wynikają z właściwego zrozumienia potworności gwałtu. Wasze reakcje są właściwe i nikt nie ma prawa mówić inaczej. Ja chciałam wyjaśnić swoją konkretną sytuację, bo nie odpowiada mi łatka rzewnej naiwnej idiotki. Zgadzam się też, że to niekoniecznie jest miejsce na takie dyskusje. Ja naprawdę wspomniałam o swoim doświadczeniu by uwiarygodnić to, o czym mówiłam. I rozwinięcie temu służyło. I jak Nefariel wspomniała, to jest triggering. Powiem tak: czuję, że wywaliłam trochę swoją duszę. Zrobiłam tak, bo założyłam, że ludzie komentujący tę konkretną analizę NAKWY są tacy, jak ja (bez tego, co wam się nie podoba) – zajęci analizą i jej rzeczywistością. I że zrozumiecie, że próbuję wyjaśnić konkretną, pojedynczą sytuację. Czuję, że na moje wywalenie duszy zareagowano, że brzydkie i nieładne. To prawda. Ale przykro mi tak czy siak. Więc powiem inaczej: ja nie będę wdawała się w dyskusję dłużej. Wierzę, że moderatorzy NAKWY sami umieją zdecydować mądrze. Może wszystko, co napisałąm, powinno zniknąć, tak też będzie dobrze. Jeśli moje słowa nie powinny tu być, są drastyczne, niewłaściwe, lepiej, żeby nikt się na to nie natknął – usuńcie je lub edytujcie jak wam się podoba, NAKWO. Przykro mi, że striggerowałam kogoś – nawet nie sądziłam, że tak może być szczerze mówiąc, bo założyłam, że jeśli komentujecie pod tą konkretną analizą, to jesteście przygotowane na podobne słowa i przykłady. Założyłam źle. Dla mnie moje komentarze, moje wywalenie duszy odbyło się TYLKO I WYŁĄCZNIE W CELU UZASADNIENIA MOJEJ KRYTYKI DANEJ ANALIZY I MOJEGO ODBIORU KSIĄŻKI. Bo, jakby, wyobraźcie sobie, że nie przeżywam tego na co dzień jak traumy. PAmiętam. Nie ukrywam – bo to ważne, by nie było zmowy milczenia – ale nie łamie mnie to już i nie uszkadza. Sądziłam, że wy, no, wiecie, że to tam jest, a to miejsce, komentarze NAKWY są na tyle niszowe, że nikt nie uzna mnie za ekshibicjonistkę, a raczej uzna, że muszę być dość zimna, by pisać o tym z tej perspektywy… W życiu bym nie wpadła, że ktoś to odbierze inaczej. Gdyby mnie to bolało, nie pisałabym o tym na forum publicznym?

67. Ale fakty są takie, pomyślałam, że ktoś kto chce więcej wiedzy, z chęcią wysłucha konkretnego przykładu dotyczącego tematu relacji z gwałcicielem. Więc niech NAKWA usunie jak chce.
    Nefariel, ja cię z góry przepraszam, bo to, co teraz powiem, to jest esencja tego, dlaczego moje słowa cię aż tak bolą – ale co do tego, co opisałaś o ziemniakach -to nie był prawdziwy głód i tyle. Uraza, którą miałaś do jedzenia ich, zrozumiała. Sam poziom moich doświadczeń jest dla ciebie koszmarny i tyle. Nie wierzysz, że moja ocena 'zmienił się', jest sensowna – bo nie ma mentalnego nastawienia jak gwałciciel i nikogo poza mną nie skrzywdził, terapie i tak dalej – na tej podstawie on nie jest dla ciebie dość dobry. Dla mnie jest. Dla mnie liczy się to, jak on myśli i postępuje cały czas. Nie było ani jednej po mnie – bo on chciał się zmienić, a także dlatego, że ja walczyłam.
    Wierszba, bez sensu tłumaczyć, naprawdę. Skoro sam styl moich komentarzy cię nie przekonuje i uważasz, że brzmię jak naiwna, którą można oszukać rzewną historyjką i łzami "ach, jak mi przykro" to przecież nie przekonam cię, że mam z nim taki kontakt emocjonalny, że się zmienił.
    Drogi anonimowy – dziękuję za twoje słowa o obwinianiu ofiar. Poczułam, że tylko dlatego, że chciałam dać szansę, wrzucono mnie do jednego worka. Twoje słowa bardzo mi pomogły.
    Nefariel, moje komentarze działają na ciebie bardzo mocno i przepraszam za to. Powinnam była pomyśleć, że ktoś może to źle odebrać, bo to takie jest. To, jak ja zostalam zgwałcona, to właśnie była taka sytuacja – szok, że ktokolwiek nazywa to gwałtem.
    Ogólnie przykro mi z powodu tej rozmowy.
    Wierszbo – ja wcale się nie dziwię, że twoje słowa odebrano negatywnie. Nawet jeśli terapia nie jest niczym złym, do czegoś przecież służy.

68. Usunęłam część swoich komentarzy, jeśli trzeba, usunę inne.
    Nefariel, twoje słowa "Washergirl, poważnie, to nie jest grupa wsparcia. Jeśli chcesz, żeby ktoś Cię przytulił i pogłaskał po główce, to idź na terapię albo opisz swoją historię na Hollaback. Na to wyznanie wybrałaś losowe miejsce w internecie, gdzie są różni ludzie – jedni będą Cię postrzegać przez pryzmat swoich własnych doświadczeń (vide ja), inni będą sadzić nietakty przez brak wiedzy i/lub doświadczenia, a jeszcze inni okażą się gnojkami, których będzie bawiło Twoje nakręcanie się."

    Najbardziej przykra w całej rozmowie byłaś ty. Nikt ci nie dorównuje po tym komentarzu. I możesz nie znosić mojego podejścia, masz przecież rację, to są właściwe wartości. Ale raz jeszcze: mężczyzna, o którym mówię, nikomu więcej tego nie zrobi, bo jak widzisz, jestem naiwna i w ogóle. Myślę że raczej projektujesz swoje uczucia, bo w moich słowach nic nie prosi o głaski ani uwagę, a jeśli chodzi o negatywne oceny – chyba jako ofiara zgodzisz się ze mną, że nie ma co się bawić w ukrywanie? Przeciez wokoł tego jest cały niemalże spisek? Po co demonizować, ukrywać i stereotypować wykorzystanie seksualne? Jest jeszcze jeden aspekt, którego w ogóle nie rozumiesz – że ofiara nie jest tylko ofiarą. Ma życie po. I jest osobą. Wykorzystanie nie jest centrum jej istnienia i ma prawo być oceniana za to, jaką jest osobą, nie przez pryzmat twojego uprzedzenia i stereotypu – tak, stereotypu – jak zachowuje się i co mówi ofiara, choćby pod spodem swoich słów. To, co napisałaś o moim szukaniu głasków wskazuje właśnie na to – nie umiesz wyjść poza swoje myślenie, pełne mitów i pozbawione kompletnych przemyśleń na skalę większą niż jedna ofiara. I ty mnie masz czelność nazywać naiwną? To ty pokazujesz naiwność, ale taką dziwną, negatywną, jakby świat był gorszy, niż rzeczywiście – ale tym przecież właśnie jest triggering. Ofiara ma prawo wyrastać poza ofiarę, być konkretną tożsamością. Wszystko, co mówiłam – to według mnie najbardziej rozsądne podejście. 1) Nie ukrywając tego, co mi się stało, nie przyczyniam się do zmowy milczenia, w taki sposób, że kobiety nie wiedzą, ile ich jest. 2)Nie demonizuję swojego doświadczenia, nie domagam się uwagi, opisuję z dużym dystansem własną sytuację i używam jej jako uzasadnienia w dyskusji na kompletnie inny temat 3)Widzę siebie jako coś o wiele więcej niż kłębuszek traumy – dlatego wasze słowa o terapii tak mnie zabolały, dlatego wasze założenie że muszę być naiwna wierząc, że on się zmienił, tak zabolały. Założyłyście z góry interpretację, która nie pasuje ni w ząb do tonu moich wypowiedzi. Ja nie mam nic, co powinnam sobie przemyśleć. Wy, moje panie, raczej macie jeszcze do doczytania i przemyślenia o innych realiach dotyczących napaści seksualnych, zwłaszcza tych powyżej "trauma na całe życie". Bo ja się czuję tak, jakby to było jedyne, co wy rozumiecie w tym temacie.

69. @Washergirl – nie musisz mnie do niczego przekonywać. W żadnym miejscu nie wartościowałam Twojej postawy ani Twojego postępowania i szczerze, nie zamierzam tego robić, ostatecznie, nie jestem ekspertem od cudzego życia.

    Jeśli już wyraziłam swoją opinię, to wyłącznie w temacie wyciągania tak prywatnych i osobistych doświadczeń w komentarzach na blogu. Z doświadczenia wiem, że często robią tak ludzie, którzy mniej lub bardziej świadomie szukają uwagi i współczucia, bo z jakichś względów nie otrzymują tego od rodziny, od przyjaciół czy partnerów.

    Może to zabrzmi chłodno, ale nie mam w zwyczaju ani rozczulać się nad takimi osobami, ani wchodzić z nimi w polemiki, za to piszę prosto z mostu – w moim odczuciu to nie jest dobre miejsce na takie wyznania. Na moje oko wyraźnie czujesz potrzebę wygadania się, to zupełnie ludzkie i naturalne, ale od tego są w pierwszej kolejności rodzina i partner, w drugiej przyjaciele i dobrzy znajomi, w trzeciej zaufany terapeuta, dalej mamy przeznaczone do tego miejsca w Sieci, np. fora i wątki wsparcia. Uwagę o terapii rzuciłam dlatego, że to samo zasugerowałabym każdemu w analogicznej do Twojej sytuacji i chodzi mi tutaj o całokształt Twojej obecnej sytuacji życiowej, którą między wierszami opisałaś. Jeszcze raz podkreślam, nie była to uwaga złośliwa.

    Ponownie zastrzegam, że to tylko moja prywatna opinia, które może się różnić od opinii gospodarzy NAKWy i na tym koniec z mojej strony.

    Wierszba

    BTW, Ktoś miał dobry pomysł z grubą kreską, li i jedynie. Może wstawię:

    ___________________________________________________

70. Nie chcę dołączać do dyskusji, chciałem tylko rzucić jedną uwagę. Washergirl – wiedza o każdego rodzaju traumach seksualnych czy toksycznych relacjach, ba, nawet wieloletnie doświadczenie jako wykwalifikowany psychoterapeuta, nie znaczy, że da się trafnie ocenić własną sytuację. Osoby uwikłane w jakiegoś rodzaju szkodliwe relacje często nie zdają sobie sprawy z ich złego wpływu. Wiele osób, które znam, dowiedziały się o przykładowo swojej niezaawansowanej depresji czy osobowości zależnej dopiero od psychologa, mimo tego, że znają się na tego typu sprawach. Nie chcę podważać Twojej wiedzy, stanu psychicznego ani niczego takiego, ani, broń Boże, Cię obrażać. Psychologowie, psychiatrzy i psychoterapeuci to też lekarze. Prawie każdy na jakimś etapie swojego życia przechodzi przez coś, co sprawia, że może potrzebować takiej pomocy i nie ma w tym nic dziwnego, ubliżającego czy upokarzającego. Mimo wszystko wizyta u specjalisty może się przydać – ot, tak po prostu na wszelki wypadek. Pozdrawiam i życzę szczęścia.

71. "Jest jeszcze jeden aspekt, którego w ogóle nie rozumiesz – że ofiara nie jest tylko ofiarą. Ma życie po. I jest osobą."
    Washergirl, ja to rozumiem i tego nie neguję. Neguję natomiast, jakoby sprawca był nie tylko sprawcą, i zasługiwał na jakiekolwiek "życie po".

    "mężczyzna, o którym mówię, nikomu więcej tego nie zrobi"
    Ot, dywinacja.

    "Widzę siebie jako coś o wiele więcej niż kłębuszek traumy – dlatego wasze słowa o terapii tak mnie zabolały, dlatego wasze założenie że muszę być naiwna wierząc, że on się zmienił, tak zabolały."
    Znowu – nie trzeba być tylko i wyłącznie kłębuszkiem traumy, żeby chodzić na terapię. Tak samo jak nie trzeba być gruźlikiem plującym kawałkami płuc, żeby iść do lekarza. Zwłaszcza że pominąwszy moje osobiste zdanie na ten temat – komentarze proponujące terapię były raczej w tonie "jesteś w mocno niejednoznacznej sytuacji, która jest cholernie ciężka do uciągnięcia w pojedynkę" niż "idź do kogoś, kto wyleczy cię z zadawania się z tym zbokiem".
    I znowu – wiara w to, że gwałciciel się zmienił, jest naiwna, i nie ma na to wpływu twoje postrzeganie samej siebie. Myślę, że mało która ofiara sprowadza samą siebie do bycia wyłącznie ofiarą (nawet jeśli zamienimy "victim" na "survivor").

    I yep, jestem przykra, i pewnie tak zostanie. Nie traktuj tego osobiście.

72. ________________________________________________________________________
    ________________________________________________________________________

    GRUBA KRESKA

    Muszę przyznać, że czuję się dość niezręcznie, kiedy w komentarzach pod analizą omawiane są Wasze bardzo prywatne sprawy i mam wrażenie, że część czytelników także. Więc może faktycznie – wróćmy do opka?

73. Kuro – yep, rozumiem to i kontynuować własnego wywnętrzania się na pewno nie będę (bo to byłoby wylewanie na obcych ludzi naprawdę paskudnego szlamu), ale wydaje mi się, że clue tej dyskusji było to, że te sprawy nie powinny być "bardzo prywatne". Anyway – zgadzam się, że to nie jest odpowiednie miejsce na takie dyskusje, i przepraszam za te kilka zbędnych zdań, które napisałam.

74. Kuro, usuń z moich komentarzy co uważasz. Jak mówiłam, w ogóle nie odebrałam całej tej sytuacji w ten sposób, ale skoro tak to widzicie, to wasza opinia jest tu kluczowa, bo to nie o to chodzi, byście się czuli niekomfortowo – pisałam o tym, bo właśnie nie sądziłam, że ktoś się tak poczuje, tylko zobaczy, że mówię o jakimś tam dawnym doświadczeniu.

    Kurde, można było tak łatwo naprawić Severa – właśnie budując całą scenę gwałtu jako realistycznie przymuszoną. KToś właśnie świetnie powiedział wyżej – wtedy obydwoje byliby ofiarami, a gwałciciel osobą, która ich przymusza. To mnie tak mierzi w tej historii – że można było zrobić to realnie, a autorki schrzaniły to tak dokumentnie. Bo gdyby Severo był ofiarą tak samo jak Arienne, to nadawałoby głębi całej jego osobowości, i wszystkie jego wady miałyby sens. I faktycznie swoją drogą, to, co dzieje się po gwałcie, jest jeszcze paskudniejsze. I ludzie piszą o tym, że romantyczne i tworzą fanfiki? To genialne. To tylko pokazuje, jak trudno niektórym kwestionować to, co przeczytają, widzieć faktyczny sens, zamiast kształtu myśli autora. Zwłaszcza, że przecież emocje to trochę jak osobny bohater tego opka – dlatego to takie przegadane, bo emocje Arienne muszą być wypowiedziane. Ciekawe, czy autorki świadomie robią z tej opiekunki, co ją tam zawiozła, taką podłą jędzę, osobiście to ona mnie zabolała najmocniej, jej odrzucenie reakcji Arienne.
    KToś jeszcze wyżej wspomniał coś, co mnie zawsze prześladowało – ja też zawsze uważałam, że Mistle po prostu zignorowała Ciri! Zignorowała jej mowę ciała, jej uczucia, wszystko. A Ciri? Zrobiła sobie z tego fantazję na temat romansu. Genialnie pokazane przystosowanie. Szczury odpowiadały za jej przeżycie. I tu właśnie boli – autorki mogły tak łatwo zrobić z Severa normalnego kolesia, gdyby tylko inaczej wykreowały tę scenę, wystarczy wsadzić prawdziwe zagrożenie życia, żeby każde zachowanie, choćby najgorsze, nabrało wyjaśnienia.

75. P.S. Victim into survivor to niebezpieczna pułapka. Przecież jeśli postrzegamy ofiarę gwałtu jako "survivor" to gwałt jest centralną sprawą w jej życiu! Survivor to właśnie jest obraźliwe dla osoby, która już ma to za sobą, nie przeżywa, ale i nie ukrywa. Survivor sugeruje, że nic innego w życiu zgwałconej osoby nie może się równać z tą tragedią. Według mnie mamy w zachodnim społeczeństwie naprawdę masę niezdrowych podejść.
    Wiecie co, właśnie mi przyszło do głowy coś paskudnego… Weźmy pod uwagę opis tego gwałtu na Arienne. To, jak źle jest opisany. Słownictwo użyte w rodzaju "kochankowie". Co jeśli to jest zabieg jedynie służący uczynieniu MarySue głębszej? Bo jak inaczej zrozumieć to, że niemal nic się w tej scenie kupy nie trzyma? Jej przeżycia wewnętrzne w trakcie nie istnieją. A pod koniec notki widać "zbliża się czas mojego spotkania z nim". Może to tylko podwyższenie napięcia? Chryste, to chore. Severo od tego zyskuje głębie i szlachetność – przecież w mniemaniu autorek to są kochankowie, a Arienne staje się jak święta, bo co też ona przeszła i jaka ona silna i w ogóle. O ble. Gwałt tutaj jest zabiegiem literackim, bez, wybaczcie, żadnego szacunku dla gwałtu…? Brr.

76. >Jej przeżycia wewnętrzne w trakcie nie istnieją.
    To też nie tak, ona miała przeżycia wewnętrzne, tylko wyleciały – przycięliśmy mocno ten opis.

77. "Przecież jeśli postrzegamy ofiarę gwałtu jako "survivor" to gwałt jest centralną sprawą w jej życiu!"
    Nie. Tak samo jak jeśli nazywamy kobietę w ciąży "ciężarną", nie sprawia to, że sprowadzamy ją do roli żywego inkubatora, a jeśli nazywamy kowala "kowalem", to nie sprowadzamy całego jego życia do zamiłowania do metalurgii. Ta sama osoba w kontekście swoich dzieci będzie matką, w kontekście pracy będzie kowalem, a w kontekście rozmów o przemocy seksualnej będzie survivor.
    To, że życie danej osoby nie obraca się wokół strasznego zdarzenia, nie zmienia faktu, że ono miało miejsce i zachowywanie się, jakby nic się nie stało, nie jest zdrową metodą odreagowania. I żeby nie było – piszę to w odniesieniu do Twoich ogólnych wypowiedzi, nie do Twojej sytuacji.

78. Jakoś niewspółmiernie drażni mnie odpieranie zarzutów o błędy/niezręczności stwierdzeniem "to celowy zabieg". Kuro, to chyba u Ciebie przeczytałam, że tak właśnie odpowiedziały ałtorki na krytykę skaczącej narracji. Taka odpowiedź jest w ogóle częsta wśród ałtorów literatury niekoniecznie najwyższych lotów i, jak mówię, koszmarnie mnie irytuje. To nie jest, psiakość, odpowiedź na zadane pytanie. Nikt nie twierdzi, że dany zabieg formalny został wprowadzony przez złośliwe chochliki/pod wpływem środków odurzających/przez naciśnięcie tajemniczego skrótu klawiaturowego. Tak, wiem że to celowe, ale śmiem twierdzić, że jednocześnie chujowe.

    No ale ja w ogóle należę do tej starej i zgrzybiałej szkoły, wedle której żeby łamać zasady i konwenanse, trzeba je najpierw dobrze znać. Przenosząc to na omawiane, ahem, dzieło – najpierw trzeba umieć pisać "standardowo", żeby móc bawić się w zabiegi formalne typu nagła zmiana narratora w połowie akapitu. Chociażby dlatego, że wtedy ma się jakieś pojęcie, jak uzasadnić konieczność wprowadzenia takiego karkołomnego zabiegu i określenie, czemu ma on służyć, poza powtarzaniem, że jest on celowy (grrrrrr).

79. Zgadzam się z Anonimem z 3 listopada 2017 21:48.
    Ten fetysz dziewictwa nie dość, że dość obleśny, to jeszcze rozpowszechnia mit, że pierwszy stosunek dopochwowy obowiązkowo wiąże się z krwawieniem (i to na tyle intensywnym, żeby Sevcio mógł sobie spokojnie krew rozsmarowywać, a i tak jeszcze z dłoni miało co spływać. I ubrudzić mankiet przy okazji).

80. W takich okolicznościach to nawet niedziewica mogłaby krwawić. Osobna kwestia, że w takich ilościach to ta krew była raczej miesięczna.

81. Mogłaby jak najbardziej, natomiast dla wszystkich zgromadzonych w tej scenie krew i tak oznacza jedno.

82. Kocham ksioopka! Mam nadzieję, że cała ta tfórczość będzie analizowana do końca.

83. Po tej części cały ten zamek zaczyna mi się kojarzyć z biznesem handlu kobietami z Uprowadzonej, a wybieranie Mistrza szczególnie przypomina kawałek, gdzie sprzedawali główną bohaterkę. Tyle, że tam ci źli byli źli, a nie suotcy.

84. Swoją drogą, coś odnoście Harolda i jego Miladies rzuciło mi się w oczy. "Jesteś Mistrzem zaledwie od roku, a miałeś już dwanaście nałożnic, z których osiem było w ciąży, gdy trafiło do mnie do Podziemi. Żadnej z nich nie ma już na tym świecie przez twą nieodpowiedzialność i beztroskę." – ja z tego zrozumiałem, że tylko te osiem, które zaszło w ciążę, zostało wysłane do lochów i stracone, a te trzy po prostu… zwolnił ze stanowiska? Odprawił z zamku? W każdym razie, miałoby to chyba więcej sensu (o ile w przypadku tego ksioopka można mówić o sensie). Taida mówiła tylko tyle, że zabija się ciężarne, a nie, że wszystkie, które się znudzą swojemu "miszczowi". Jasne, mogła nie wiedzieć, co się dzieje ze zwolnionymi dziewczynami, ale mimo wszystko zachowanie jej oraz pozostałych wskazuje, że jednak tylko te, które wpadły czeka bliskie spotkanie z szubienicą.

85. Czerwień, złoto i lew. Gryffindor?

86. Anonimowy: "Jesteś Mistrzem zaledwie od roku, a miałeś już dwanaście nałożnic, z których osiem było w ciąży, gdy trafiło do mnie do Podziemi. Żadnej z nich nie ma już na tym świecie przez twą nieodpowiedzialność i beztroskę." – ja z tego zrozumiałem, że tylko te osiem, które zaszło w ciążę, zostało wysłane do lochów i stracone, a te trzy po prostu… zwolnił ze stanowiska?"

    Tutaj nie jest to powiedziane wprost. Jednak sformułowanie "osiem było w ciąży, gdy trafiło do Podziemi" sugeruje, że wszystkie tam trafiły, a tylko te osiem było wtedy w ciąży (inaczej nasz ulubiony kat powiedziałby raczej: "Miałeś dwanaście nałożnic, z czego aż osiem trafiło do mnie do Podziemi").

    Za to kawałek dalej Eston mówi już wyraźnie:

    "gdy już się tobą nasycę i znudzę, cofnę swój Znak i oddam cię w ręce Kata Związku. I nie pomoże ci nawet przyjaźń z nim i jego żałosnymi towarzyszami, gdyż odrzuconą faworytę czeka tylko jeden Los. Śmierć w Podziemiach!"

    Mnie zastanawia też, jakim cudem te niewolnice Harolda tak masowo zachodziły w ciąże, skoro widać, że każda nałożnica mistrza ma do dyspozycji odpowiednie zioła. Cała ósemka tak niefrasobliwie traktowała sprawę antykoncepcji (wiedząc, co się stało z poprzedniczkami!), czy sam Harold podmieniał im te zioła na oregano, bo to zły człowiek był? A jeśli tak, to po co właściwie to robił, skoro niepotrzebna mu była żadna ciąża, żeby pozbyć się niechcianej niewolnicy i mógł im po prostu powiedzieć, żeby sobie poszły? Tyle pytań…

87. W ogóle albo nieźle uwijał się ten Harold, albo brał tych nałożnic po kilka na raz, żeby w ciągu roku 8 mogło być w widocznej ciąży.

88. A tak w ogóle jest wyjaśnione, gdzie się podziały wszystkie supermoce Arienki podczas gwałtu? Ktoś ją blokował (jesli tak – to kto, skoro mistrz magii był niby po jej stronie i brzydził się tym do czego dochodzi), czy może po prostu nie była w stanie używac mocy w sytuacji ekstremalnej, bez odpowiedniego skupienia?
    Bo przecież wystarczyło uciec przez ścianę. Nawet by tego nie mogli pod żaden paragraf podciągnąć. Już nie mówiąc o rzeczach bardziej subtelnych, czyli spowodowaniu nagłej impotencji (ot, telekinetyczne sciśnięcie paru naczyń kwionośnych) i tym samym publicznym ośmieszeniu gwałciciela.

89. Anonimie z 6 listopada 10:40 Tak jak któryś z analizatorów podkreślił, włączył się w tym momencie Imperatyw Opkowy blokujący wszelkie moce Arienne i dlatego się nie udało.

90. Dołączę do większości:to jest obrzydliwe i już nie śmieszne.Publiczny gwałt -rany,one się"120 dni Sodomy" naczytały?!
    a tam lubię jego wizyty – odpowiada ponętna blondynka. – I co z tego, że miewam odmrożenia na ciele, gdy w miłosnym szale przestaje kontrolować swą moc, skoro w pełni rekompensują mi to wymiary jego przyrodzenia! -ehem,kobiety tak nie mówią..Gdyby mnie ktoś pytał.
    Mroczny mistrz wojowników, a jakbym kierownika w korpo słyszała :)”]
    O,dobre!
    Zakładka jest paskudna.Jon Snow- wersja infantylna.
    tylko jedno miejsce, w którym Sevcio mógł ukryć tę pokaźnych rozmiarów sakiewkę.
    Auć.
    Oj tam oj tam,Kapitan Jack w "Doktorze Who" też broń chował i nikt nie wydziwiał.
    Ze też macie cierpliwość brnąć przez to!
    "Od kobiet dla kobiet"? -dziękuję,postoję!

    Chomik

91. Boru, co za paskudztwo!!! Wszystko szwankuje – postaci, dialogi, prawdopodobieństwo, fabuła, a nawet narracja, co tak pięknie wyłuszczyli analizatorzy. Przykre, że wydawnictwa poświęcają papier na takie gnioty, a jeszcze bardziej przykro, że rynek czytelniczy wszystko łyka i na dodatek pieje z zachwytu. Jednak tę "powieść" będę kojarzyć chyba tylko ze sceną gwałtu, która wywołała we mnie furię, zaraz po tym, kiedy otrząsnęłam się ze stuporu. No po prostu szacun dla autorek! Czegoś tak obrzydliwego, nie na miejscu, sprzecznego ze wszystkim, co logiczne nie czytałam od dawna. A zwykle bywało tak, że jeśli obrzydliwości się pojawiały, były dobrze opisane, uzasadnione, czemuś służące. Btw, trudno uwierzyć, że tę scenę naprawdę wymyśliły i opisały dwie kobiety. Rozumiem, że można fantazjować mniej lub bardziej ostro, ale należałoby te fantazje zachować dla siebie, co by postronni nie patrzyli na nas z niepokojem.
    Przerażające jest to, że na popularnym portalu książkowym dzieło to osiągnęło średnią ocen 7,6! A wg jednej z opinii rzeczony gwałt to po prostu była nieco hardcore'owa defloracja…

92. Do jakiejs polowy dzisiejszego rozdzialu bylam przekonana, ze czeka nas opis gwaltu grupowego, nie publicznego. W sumie naprawde nie wiem, co gorsze, bo w moim wyobrazeniu akcja miala rozgrywac sie tak:
    1. gwalt zbiorowy z wylaczeniem Severusa
    2. trauma Ary (od lepszych autorek spodziewalabym sie tu np. rozwiniecia roli kobiet)
    3. przyjecie Ary na milejdi Severusa w ramach wspolnej zemsty na pozostalych czlonkach.
    No i, kruci, punkt pierwszy bylby pewnie katorga do przetrawienia, zwlaszcza przez ten toporny styl autorek, ale moze by przynajmniej tej bandy sukinsynow nie nazywano kochankami, gwaltu 'drastycznym poczatkiem relacji', a swiniarni perfumeria.
    Czy osoby hojnie nazywane autorkami w ogole zdaja sobie sprawe, co napisaly? Po tej nawiedzonej lasce od opka o wilkolakow juz w sumie nic mnie nie obrzydzi, ale to dzieuko bardzo sie stara.

93. > Anturyjczyk na chybił trafił, niedbałym ruchem, wyciąga ostatni kartonik i podaje magowi.
    – Jak zwykle. – Czarodziej marszczy czoło. – Za każdym razem, gdy ci wróżę, wyciągasz na końcu właśnie ją.
    Zgaduję, że to ta:

    Akurat ta karta nie oznacza głupca, błazna itd. (bo pewnie to miał na myśli Vaherem), tylko kogoś nawiedzonego, bujającego w obłokach (the Fool, el Loco), tylko jej nazwa jest na polski źle tłumaczona. Nadawałby się "głupek" (wiejski głupek = marzyciel), nie "głupiec".

    Romantyczna scena gwałtu jako to romantyczna scena gwałtu – nic nowego na Armadzie. Było już to łajno udające komiks o Snapie i Harrym, niedawno był ten obornik o wilkołakach, gdzie heroina dzieli się z nami myślami, że gdyby nie coś tam, to pewnie jej luby by ją "zgwałcił już kilka razy". Utożsamianie gwałtu z ostrym seksem zdarza się pseudopisarkom wydającym swe wypociny w pseudowydawnictwach, jak również piszącym na blogaskach, nie tak znowu rzadko. Dlaczego tak jest – pierun wie. Tak mają, co poradzisz. Oczywiście nie powinno się takich rzeczy wypuszczać na rynek (nie tylko ze względu na tę scenę, tekst dyskwalifikuje fatalna polszczyzna i brak logiki), no ale wiadomo kto to posłał do drukarni.

    Ale ta zakładka z Sevciem to niezłe kuriozum: niby taki demon seksu, latinotrólover, kipiący męskością, z lodowym kutasem, zniewalający maczo itedeitepe, a tu malują jakiegoś ciapaka-słodziaka z niewinnymi oczętami i stópkami k'sobie. Niezły cyrk 😀

    Quay

94. Quay, akurat ostatnio trochę interesowałem się tarotem i wiem co oznacza ta karta… ale po prostu nie mogłem się powstrzymać przed umieszczeniem jej w analizie w kontekście "głupca". No po prostu nie mogłem przepuścić takiej okazji 😀

95. Chyba przyjęcie do wiadomości że ktoś to wydał zajmie mi jeszcze sporo czasu…
    Koszmarny jest tu styl pisania, przedstawienie tego wszystkiego i jeszcze sam fakt że wydały to kobiety. To nie jest prezent dla kobiet, to kara którą niektórzy naprawdę się zachwycają. Mam szczerą nadzieję że nic co się tutaj pojawiło nie pokrywa się ze światopoglądem którejkolwiek z autorek.

96. "Ale ta zakładka z Sevciem to niezłe kuriozum: niby taki demon seksu, latinotrólover, kipiący męskością, z lodowym kutasem, zniewalający maczo itedeitepe, a tu malują jakiegoś ciapaka-słodziaka z niewinnymi oczętami i stópkami k'sobie. Niezły cyrk :D"

    U mnie wystąpił poważny dysonans poznawczy :D. Opis Sevcia tak pasuje do obrazka, jak ja do zespołu chińskich cyrkowców.

97. Pamiętam, jak niedawno moja koleżanka z klasy się tym zachwycała… aż zgroza mnie przejmuje, gdy sobie przypominam, że owa koleżanka jest recenzentką i chyba pomagała aŁtorkom sprzedawać to… coś. To dzieUo jest po prostu szkodliwe. Udało się mu wmówić zahaczającej o radykalną feministce (!!!), że ten gwałt nie był taki zły, no bo ojeeej, biedny Severo został zmuszony (wszyscy pamiętamy, jak bardzo) i że nic nie stoi na przeszkodzie Wspaniałej Miłości Bez Problemów, bo Przeznaczenie. No i Bo Fantasy, ale to już inna sprawa.
    Ech, po prostu brak słów. O walorach językowych czy logice wydarzeń i świata przedstawionego nawet nie warto wspominać…

    • Na ich fanpejdżu ostatnio moderatorem została jakaś laska z liceum, może to ta sama? :X

    • Nie sądzę, raczej jest teraz zbyt zajęta, ale nie wykluczam, nie wykluczam… w sumie była bardzo zaangażowana. A jak zapalczywie tego dzieUa broniła!

98. To już nie jest śmieszne. To jest przerażające. Wystarczy zobaczyć na oceny na lc. Ludzie, kobiety w szczególności, widzą tutaj romantyczną historię i pozytywne recenzje. Serio?

99. Tak się składa, że weszłam w posiadanie tomu omawianej powyżej powieści i przeczytałam już spory kawałek. Co prawda, skończyłam gdzieś koło dwusetnej strony, ale mogłam sobie wyrobić zdanie na temat tej pozycji, eh… Co się tyczy sceny gwałtu, wątpię, Autorki nie podeszły do tematu poważnie, bo – spójrzmy prawdzie w oczy – realizm nigdy nie był ich celem. Nie zrozumcie mnie źle, nie bronię grafomanii, bronię raczej intencji Autorek. Wybrały niezbyt szczęśliwe rozwiązanie fabularne, żeby jakoś ugruntować postać Severa w tej roli mrocznego, niebezpiecznego przystojniaka, mogły kazać mu inaczej zranić protagonistkę, nie poruszać pewnych tematów, zbyt trudnych w odbiorze oraz literackim przetworzeniu… Jednak erotyka rządzi się swoimi prawami. Myślę, że Autorki nie próbowały realistycznie opisać przeżyć Arienne (to odnoście sceny gwałtu) właśnie dlatego, że ten gwałt nie był wcale realistyczny. Był jak urywek z pornosa, w którym kobieta na niby cierpi, na niby się boi i na niby jest przerażona. Gdyby Arienne naprawdę przeżyła traumę, nie potrafiłaby spojrzeć na Severa z czułością. Ta mieszanina podziwu oraz strachu, czy tam respektu jest realizacją typowej fantazji erotycznej wielu kobiet. Literatura (wiem, może to za duże słowo), w tym przypadku pełni funkcję medium, manifestującego nierealistyczne wyobrażenie w formie słowa pisanego. Kobiety fantazjują o mężczyznach, którzy są potężni, marzą o gwałtach (gwałtach bez traumy), o mrocznych, złych wojownikach i królach, którzy wzbudzają zarazem pożądanie, jak i strach. Jako kobieta, znam dobrze ten rodzaj wyobrażeń, dostrzegam w "Klątwie" próbę ich opisania i ujarzmienia. Autorki założyły pewnie, że Arienne musi zostać najpierw zraniona czy tam obezwładniona przez Severa, żeby zacząć się go bać (ależ on niebezpieczny!), jednak kierujące nią pożądanie i tak bierze górę nad lękiem, jak w każdej fantazji tego typu… Myślę, że podchodzenie do sprawy na serio niczemu nie służy. Ta książka bez wątpienia jest zła, ale chyba niekoniecznie szkodliwa. Czytelniczki, nawet te niepełnoletnie, mają swój rozum, wiedzą, że biorą do rąk erotyczne czytadło, które nie próbuje niczego uczyć, nikogo nie moralizuje, nie zawiera przesłania itd. Nie dorabiajmy sobie nawet wyjaśnień pokroju "nawet taki Severo może się zmienić, to opowieść o dojrzewaniu emocjonalnym", bo nie o przemianę tu chodzi, lecz o pianie z zachwytu nad bardzo mrocznym, brutalnym typem, którego w cudowny sposób ujarzmia Ta Szczególna Jedyna. Mój feminizm nie czuje się kopany w jajniki, czytam dalej, pośmieję się.

100. Wiecie co? Po pierwszej części analizy tego… tworu nie żywiłam do Severa zbyt negatywnych uczuć. Ot, kolejny mhroczny truloff, na dodatek przypominający trochę Cullena. Nie, nie tego ze "Zmierzchu", tylko z Dragon Age Inquisition(gra RPG). Ten lew jako jego symbol czy dość surowe traktowanie rekrutów, ponadto jest gdzieś w internetach mod wydłużający włosy Cullena i tak mi się skojarzyło. Znaczy się oryginalna postać z gry jest kulturalnym spoko gościem, z którym romans(przynajmniej wg mnie) jest jednym z przyjemniejszych w grze, a i nieromantyczne relacje są fajne, no a ten tu od początku ostro zajeżdżał bucerą. Ale teraz… Żałuję, że wizualizowałam sobie Severa jako czarnowłosego Cullena, bo się boję, że niechęć do tego s********a przejdzie mi na Cully'ego. Jak, ja się pytam, JAK można napisać coś takiego?! Scena gwałtu jako początek wielkiej miłości?! I to w tym słodko-pierdzącym wydaniu?! SERIO?!!

     Dobra, trochę się wnerwiłam, to teraz na spokojnie. To ksioopko nadzwyczaj szybko staje się hetero wersją tego, tfu, cuda Czarnej Walkirii. Też na dobry początek gwałt, potem majstrowanie z gwałciciela słodziaśnego misiaczka, a na koniec piękna, romantyczna miłość. Czy tylko mi się wydaje, że ałtorki mocno się posiłkowały tym "pszeuroczym" romansem Harry'ego ze Snapem?

     Konopniczanka z Kujaw

     • Cullen i jego 'magowie to nie ludzie jak ja i ty' oraz 'rytualu wyciszenia nie stosuje sie wystarczajaco czesto' i 'co, jakie gwalty w Kregu, ja tam nic nie wiem ja tylko w HRze pracuje' to by sie w tej ksiazce odnalazl idelnie akurat

101. Ja… nie wiem, co napisać. No aż brak mi słów. x'D
     Sporo osób zdążyło się już wypowiedzieć i mój komentarz z pewnością nie wniesie sobą nic nowego, ale nie mogę ot tak wstać i wyjść, muszę się wyżalić, co by mi lżej na pompie do krwi było. qwq
     Pierwsza sprawa – prawdopodobnie nie tylko ja poczułam się tym obrzydzona. Obrzydzona do tego stopnia, że waszą analizę zmuszona byłam czytać "na raty"; na zmianę odkładałam telefon, próbowałam się udusić poduszką, by po chwili wrócić do tekstu, przeczytać kilka zdań i zaś to samo. Naprawdę mocno zniesmacza mnie to, co się tutaj dzieje. Z jednej strony analizatorzy odwalili kawał dobrej roboty (szacunek dla was, że w ogóle chciało się wam to czytać), z drugiej nawet oni, ze swoim orężem zabawnych tekstów, nie zdołali momentami przyćmić tragedii, jaka się w tym czymś zadziała.
     Jak ja widzę tą scenę gwałtu:
     "Severo przełknął ślinę, wziął głęboki wdech i zaparkował członkiem między udami dziewczyny.
     Sekundę po tym rozległ się pisk i wrzask, gdy Olbrzym mężczyzny, rozpychając się bardzo niekulturalnie we wnętrzu młodej czarodziejki, przebił sobą jej błonę dziewiczą.
     "Nie, to niemożliwe…!" – zakrzyknął w myślach Mistrz, prędko wyciągając penis z pochwy swojej ofiary i obejmując go dłonią, by jednym jej przeciągnięciem po całej długości Olbrzyma, zebrać krew, jaka go przyozdobiła.
     Wąchnął Severo to, co z ręki mu skapywało, przyjrzał się temu pod lupą, którą zawsze nosił w kieszeni (bądź prawym bucie, jeżeli odzienie jego żadnej takowej nie zawierało) i po chwili doszedł do bardzo słusznego wniosku.
     Młodziutka kobieta, którą chwilę temu sprowadził do roli dmuchanej lalki, nie przeżywała właśnie okresu.
     Mistrz poczuł naraz, że robi mu się słabo. Uderzenia gorąca, kołatanie w piersi, zachwiał się, na szczęście przytrzymał uda Arienne i jakoś ustał na nogach, póki atak nie przeszedł.
     Czując się już lepiej, uniósł zakrwawioną rękę w górę, przez nieokreśloną gulę w gardle nie mogąc wykrztusić z siebie ani słowa. Chciał tym gestem poinformować zebranych, że przydałby się jakiś cholerny medyk, ginekolog i tabun terapeutów z pięcioma gwiazdkami na wszelkich możliwych stronach dla lekarzy.
     Wtem jednak… rozległo się klaskanie.
     Z początku nieśmiałe, jak pąk przebiśniegu spod puchu wychylające swoje zielone listki, jednak szybko dołączyły do niego kolejne brawa… i kolejne… i kolejne.
     Już po chwili Severo stał tak – z opuszczonymi spodniami, między udami gwałconego dziecka i jego świeżą krwią na rękach – pośrodku wiwatującego tłumu. Aplaus, gwizdy, zachwycone: "ŁUUUUU!" dobiegały zewsząd, przyprawiając zarówno kata, jak i jego ofiarę, o taktyczne: "Co do kobiety lekkich obyczajów, się tutaj wyprawia…?".
     – Dziewica! – rozległo się wołanie któregoś z mistrzów.
     – Severo, ty szczwany lisie, nie mogę uwierzyć, że tak ci się trafiło! – dodał ktoś inny.
     – Phi, miał szczęście… – prychnął urażony Rywal-Zawistny numer jeden, po czym wykonał szybki zwrot na pięcie i oddalił się urażonym krokiem (krok przy każdym kroku podkreślał, jak bardzo jest urażony).
     – Ale… – Gwałciciel próbował dojść do słowa, aż w końcu jedna z kobiet zauważyła jego nieśmiałe próby i głośnym: "SHHHHH!" uciszyła w sekundę wszystkich zebranych. – Ale przecież ja właśnie zgwałciłem młodsze ode mnie o -naście lat, niewinne dziecko! Ona była dziewicą, a jej pierwszy kontakt seksualny z mężczyzną nie dość, że publiczny, to jeszcze w dodatku jest zaliczany do teczuszki opisanej jako: "GWAŁT"! Jak ona ma teraz żyć, skoro splugawiłem jej ciało wbrew jej woli, zszargałem jej umysł traumą i strachem?! Przeze mnie stała się jej krzywda, może mieć uraz do mężczyzn już na zawsze, może nie potrafić zaufać ludziom, może zechcieć przypuścić zamach na swoje życie…! – przemawiał dramatycznie, słowa swe popierając iście hieroglificzną gestykulacją.

102. Wtem jednak ktoś mu przerwał.
     – Severo, no co ty, przecież to jest jak najbardziej okej! – wtrąciła jedna z Miladys.
     – Co…? – Mistrz posłał jej zdezorientowane spojrzenie, wytrącony z rytmu podniosłego przemawiania.
     – Ta, totalnie okej. Ktoś jej pozazdrości, ktoś powie, że: "Ojej, boli?", ale jak na moje oko, to dziołcha przeżyje – dodała inna dama, żując nieestetycznie magiczny odpowiednik balonówy i opierając się buntowniczo o jakiś filar.
     – Ale jak to…? – Severo kompletnie już zgłupiał, patrzył cielęcym wzrokiem to na panie, to na facetów, aż w końcu spojrzenie jego powędrowało na – jak do tej pory bierną i leżącą jak parówka na tym stole – Arienne, a ta, zapewne aktywowana jego nagłą atencją, podniosła się na łokciach, wstępnie oceniła stan zniszczeń i wzruszyła ramionami.
     – Spoko, jutro o tym zapomnę, pojutrze będę ci już sprawnie usługiwać, ino pamiętaj, żeby mi tam ogórków nie wsadzać, bo jestem uczulona. A, jakby dzwoniła moja opiekunka, poznasz ją na pewno, jest zapisana w Magicznej Kałuży do Komunikacji jako: Ta-Durna-Krowa, to powiedz jej, że w sumie zrywam kontakt, mam na nią wywalone, lol. – Cisza zapadła po tym oświadczeniu młodej czarodziejki. Tłum nagle zamilkł, Severo stał jakby go betonem zalali i jedynie ciamkanie gumy przez ową Milady, przebijało się do zawieszonego umysłu Mistrza. – No, na co czekasz? Kontynuuj, ja chwilowo mam Imperatywne Zawieszenie Mocy Magicznych, to w skrócie izetemem, lekarz mówił, że to się leczy, więc w żaden sposób nie mogę ci zwiać.
     – Ale to nie jest dobre… – Mężczyzna kolejny raz podjął próbę uświadomienia otoczenia, że coś tu jest, cholera, nie tak.
     – Severo, kutafonie, ruchaj, a nie gadaj! – krzyknął znowuż któryś z Mistrzów.
     I wtem – jak za dotknięciem magicznej różdżki – w Severo zaszła zmiana. Nagle poczuł, że tak musi być. Że jego przemyślenia i odczucia się nie liczą, bo ma już z góry ustaloną rolę w tym szambie.
     Kopulował więc radośnie z Arienne aż do rana, podjudzany entuzjazmem wiwatującego tłumu, który z tej podniosłej okazji urządził tańce do wygrywanej na lutni, muzyki ludowej.
     Nikt nie przejmował się początkowymi obawami Severa, który również puścił w niepamięć swój chwilowy przypływ empatii i rozumu, jak również nigdy nie wytarł ani nie umył zakrwawionej ręki, by już do końca swoich dni pamiętać tę wspaniałą chwilę. Sama Merysójka również wydawała się zadowolona. Póki Severo na nią nie patrzył, była wydmuszką do posuwania, a gdy gdzieś tam kątem oka jednak spojrzał, zaczynała udawanie wić się i zarzucać tekstami w stylu: "Och nie! Nie rób mi tak!".
     W każdym razie morał z tej bajki jest prosty: nie szanujcie innych, nie szanujcie siebie, dajcie się ponieść chwili i koniecznie zatańczcie swój tradycyjny taniec, w czasie gdy wasz kolega/wróg będzie pierożył niewinne dziecko.
     Koniec.

     A tak poważnie, to nie koniec. Tak na wszelki wypadek: ten rozpisany przeze mnie fragment nie miał na celu nikogo obrazić, ani poprzeć działań Severa. To czysta komedia – z resztą, jak całe to ksiunszkoopko.
     No, wypisałam się nieco, wyszumiałam, jeszcze na koniec podziękuję analizatorom za ich trud i pracę, jaką wkładają w tego bloga i zamieszczane na nim teksty. Naprawdę doceniam, że dla nas, czytelników, musicie użerać się z tworami tego pokroju.
     A żeby wam życie umilić, to polecę to:
     https://www.wattpad.com/314391533-zniewolony-do-mi%C5%82o%C5%9Bci-rozdzia%C5%82-1
     W razie, gdyby link nie działał:
     Tytuł: Zniewolony do Miłości
     Nick autora na Wattpadzie: Springtrapo12
     Może kiedyś zechce wam się rzucić na to okiem. xD
     Pozdrawiam! 🙂

103. Przez Cullena akurat przemawiała trauma po wydarzeniach w DA: Origins,na dodatek wątpię, czy komtur Meredith dawała mu do wglądu wszelkie możliwe papierzyska dotyczące egzekucji magów. Poza tym, powiedzmy sobie, że wiele postaci w całej serii miało charakter ukształtowany przez tragiczne wydarzenia, a Cullena spotykamy w praktycznie wszystkich częściach i dobrze widać rozwój tej postaci. No i nie mówmy, że pośród magów nie było hipokryzji, kay? 😉

104. Severo milczy, lecz wyraz satysfakcji na jego twarzy świadczy sam za siebie. Pobladły Tarlen z głośnym szlochem osuwa się na swe krzesło. Gritton i Eston rzucają przekleństwami i rozdzierają szaty. Wilbur, rwąc włosy z głowy, pada na kolana.

     Tak powinno być, dla dramatyzmu!

     Mnie ten cały gwałt jakos nie obrzydził, albo może inaczej – nie pozbawił dobrego humoru. Chyba dlatego, że nikt w tej książce specjalnie się nim nie przejął (oni nawet nie ogarniają CO TO JEST gwałt skoro używają określeń "wziął" czy "wychędożył"), nawet sama poszkodowana. I nie to, że go wyparła, raczej wyparował jej z głowy :3
     Ale cała sytuacja była po prostu tak durna, że aż śmieszna. Dziewczyny chyba zainspirowały się Grą o Tron, strasznie przypominało mi to scenę pokładzin Sansy i Tyriona. Tyle że Tyrion nie przejmował się "co inni pomyślą" jak ten biedny, wrażliwy Severo.
     Nie czepiałabym się tak tego, że Gritton nie lubi wysokich kobiet. W końcu jest zepsuty do cna, więc byłoby niespójne gdyby nie był zakompleksiony na punkcie wzrostu. Ta postać jest w ogóle tak karykaturalna, że jego fragmenty to jedne z moich ulubionych 🙂
     Nie czepiałabym się też tego, że dziewczyna wini strój za całą sytuację. To akurat jest psychologicznie prawdopodobne. Poza tym w tym przypadku dosyć racjonalnie – ci goście mają cały harem do wyboru, lubią sobie powybrzydzać, więc gdyby poszła tam brzydka, paskudnie ubrana i rozczochrana, zwyczajnie woleliby lepszą partię.

     Wyobrażam sobie Womara jako skrzyżowanie blobfisha z borsukiem XD.

     Widzę też inspirację Wspaniałym Stuleciem – cała ta sytuacja z rywalizowaniem o względy facetów u władzy, poza tym balsam od tej złej, który, jak zgaduję, ma wypalić Arienne twarz albo coś podobnego.

105. Mnie jeszcze zastanawia jedna rzecz. Skoro istnieje ktoś taki, jak Mistrz Etykiety, to dlaczego jedyną jego reakcją jest opuszczenie dziedzińca przed gwałtem? Jakby nie patrzeć, dość ciekawą sceną byłoby, gdyby właśnie Moru przypomniał tym zakutym pałom, że podobno porzucili zbrodniarską przeszłość w momencie przyjęcia tytułu Mistrza. Ale to by wymagało pamiętania o tym, co się napisało wcześniej.

106. Zgaduję że etykieta obowiązuje tylko adeptów i adeptki, a grube ryby robią co chcą. Poza tym często się zdarza (chociażby przypadek Abu Ghuraib) że bardziej przyzwoici ludzie boją się narazić kolegom, nie mają siły ani odwagi żeby się przeciwstawić patologiom. Ale w tym konkretnym przypadku to raczej rzeczywiście dziury w logice świata.

107. Drogie Panie i Panowi, a tak niedaleko szukajac, to czym jest noc poslubna Denerys i Drogo? Nie aby gwaltem?
     A potem milos po grob.
     A cykl oSpiacej Krolewnie dla doroslych? A Sandemo?
     Przeciez to co tutaj przeczytalam nie rozni sie niczym od fanfikow, gdzie autorzy, w tym autorki folguja sobie mhrocznym wizjom, brutalnego seksu. Jedni to robia, bo naprawde maja takie fantazje i na szczescie ograniczaja sie do przelewania ich na papier, a nie uskuteczniania na zywych, nawet moze i chetnych osobach, a inni po prostu uprawiaja swoiste katharsis, znecajac sie nad bohateriami, a jeszcze inne robia to, bo faktycznie sluzy to fabule i robia to kompletnie na zimno, opisujac doskonale sytuacje i reakcje, nie angazujac sie przy tym psychicznie, bo nie czuja nic do tych postaci. Po prostu to narzedzia, jak rzeznicki noz.
     Np. bohaterka mojwgo opowiadania bez zmeuzenia oka zabija kota, by zrobic z jego jelit cieciwe, ma tez czysto instrumentalne nastawienie do zwierzat, w tym potrafi byc wobec nich okrutna, ale nie dlatego, ze jest nienormalna czy zla, tylko pochodzi z odpowiedniego kraju, kultury i czasow. Jednoczesnie ja bym w zyuy czegos takiego nie zrobila, ale opisac umiem i wiem jak zrobi by wywolac w czytelniku pewnie nakierowane emocje.
     Dziwi mnie tak gwaltowan reakcje, nie dlatego, ze nie widze nic paskudnego w opisanej scenie, ale dlatego, ze tego typu pomyslow jest pelno w wydawanych ksiazkach i opowiadaniach.
     I nie mowie o samym gwalcie, vo oczywiscie on tez i pelno seksu, ale tez takie skrzywione przedstawianie potem tego. Na drugim koncu tego kija sa wszelkie opisy wielkich romansow, szejkow na bialuch koniach i tak dalej. I to nierealne, i to nierealne, ale ciagle popelniane.
     Lata temu czytalam cykl Miecz prawdy i mnie zaskoczylo, ze tam sceny tortur, sado-maso itp., ktore tez zakoczyly sie pewna forma milosci… uznawane byly za cos niesmacznego, za ostrego… Dzis chyba nikogo nie wzruszaja. Bylo tez pobicie ciezarnej az poronila.
     Rozumiem tez opisywanie takich scen… Autorzy chetnie korzystaja z mozliwosci fundowania bohaterom strasznych przezyc, traum. Standadowo – tprtury, gwlaty, niewolnictwo, chlosta, pietna, poronienia. Sama, piszac opowiadanie tez to fundowalam bohaterom, chociaz przed poronieniem sie powstrzymalam.
     Oczywiscie staralam sie to fabularnie umotywowac, np. klatwa, fatalizmem bohaterki, ze nagrabila sobie u bostw i bedzie karana.
     Ale tez za kazde mroczniejsze wydarzenie, serwowalam co jakis czas cos lepszego bohaterom, nie zpominalam tez o humorze.
     Trzeba tez pamietac o realiach swiata. Jezeli przewaznie pisze sie o jakichs zamierzchlych czasach, nawet jezeli fikcyjnych, to 15 lat to wiek dojrzaly, dorosly, dzieciaty itp. Pamietam film historyczny o Piotrze !, byla tam scena jak mlody car najpierw w loznicy nieszczesliwa panne oszczedzil i biesiadnikom pokazywal przescieradlo polane winem… A godzine, dwie pozniej, wrocil do niej, powiedzial, ze koniec dasow i ja wlasnie zgodnie z prawem zgwalcil, bo jako maz, prawda moze historycznie i moralnie w danych czasach?
     Troche wiec spasujce tez w ocenianiu autorek, ze nie odrozniaja fikcji od rzeczywistosci, bo byc moze po prostu korzystaja z mozliwosci w opowiadaniu z pisania takiego, a nie ze naprawde nie zdaja sobie sprawy jak to jest w realu…
     A, ze jest to fabularnie slabe i moglo by byc jako intryga lepiej wymyslone, to juz inna sprawa.
     Sirh

108. A i jeszcze mamy nwjnowsza odslone Pieknej i Bestii.Przepiekna historia milosna, nieprawdaz? Do potwora, porywacza, mordercy, prawdopodobnie i takiego cheoznika, bo sam utwor, to przerobka o wiele starszego dziela, sluzacego wlasnie inicjacji seksualnej i oswajania z mezczyznami, ich jednookim wezem i przejsciem spod opieki rodzicow w dorosly swiat dawnej kobiecosci, gdzie kobiety dzieci rodzily na okraglo, ale za to praktycznie nie wiedzialy co to niedogodnosci okresu.

     Swoja droga, taki stosunek to raczej powazne obrazenia i moze nawet wykrwawienie sie dzieczynty, nadzianej sila, bez poslizgu, dziewicy na cos jak noga slonia, sadzac z opisow… Ale to tez zdaje sie autorki pominely.
     Jak na gwalt, to tak naprawde jest to zalosnie i malo traumatycznie opisane. Prawie jak potkniecie sie na ulicy.
     Zwykle opisuje sie jak dziewczyna to odczuwa w glowie, nawet jak sie nie ma jak obronic, co czuje. A jezeli dotyczy to gwaltu na facecie, to takze jak jest dosiadany, upkarzany, jak go boli czy mu nie wychodzi plus czesto wsadzenie czegos mu w tylek – psychologicznie to jest bardzo dla facetow upakarzace i wlasnie gwaltem.
     Chcecie odbrazawiac S, zby jakos umotywowac wspolczesne podejscie do niego, auroczenie i milosc…
     A wystarczy byc realnym na miare dawnych czasow. Wszelkie takie wymouszone zwiazki, kojarzone, oficjalnie poslubione, to obce osoby i czesto zaczynanie od gwaltu, a pozniej przeradzajace sie w normalny zwiazek. Te kobiety mogly jednak pojmowac pewne rzeczy inaczej, czesto to co dla nas jest niemoralne, krzwydzace, dla nich np, awansem, zaszczytem, stanem normalnym, a nie wstydem. I teraz i kiedys pewne odbieranie czegos ksztaltowala opinia spoleczna.
     Przeciez dzis nikt sie nie zabija juz prawie z powodu dziecka z zonatym, czy tez tym, ze przed slubem sie przespal, prawda? A kiedys nie zawsze byla taka swiadomosc, ze kazde podporzadkowanie mezczyznie czy seks, nawet nie chciany to gwalt… Nie bronie tego, ale uwazam, ze trzeba miec swiadomosc takich roznic.
     I przzypomne, ze wspolzyc nie mozna bylo z dziewczyna, poki nie miala okresu, a jej cialo nie rozwinelo sie odpowiednio by mogla rodzic dzieci, a nie zagrazaloby to jej zdrowiu. Przewaznie ta granica bylo 15 lat, takze w Polsce.
     Ile ta dziewuszka ma latek? No chyba nie 12?
     Wstyd z powodu ubran itp? Panny wydawane za maz, czesto nie wiedzialy jak penis wyglada, tak wiec… Chociaz pewnie takie parzenie koni ogladaly.
     Z jednej strony teoria, odpowiednie woluminy, podsluchiwanie doswiadczonych, a z drugiej jednak wciaz pelna naiwnosc i niewiedza.
     Babcia mojego faceta, urodzona jeszcze w XIX wieku, nigdy nie pokazala sie mezowi nago… bo nieprzystojne te i jakies wyuzdane.
     To taka mieszanka pragmatyzmu i pruderyjnosci w dawnych czasach. Niby fizjologia i rozmnazanie, to co naturalnego i bez zadnych pszczolek, a z drugiej wielka tajemnica, nie rozmawia sie na te tematy, pokazac ramionka nie wypada ani pantalon, bo to tylko dziwki takie…
     Sirh

109. Kochani Analizatorzy! Już wiem, gdzie Severo chował forsę!W żołądku! W mojej ukochanej książce,"Szóstce Wron" ,Kaz w czasie włamu do Lodowego Dworu musiał co dwie godziny wymiotować, by nie zacząć trawić wytrychów itp.
     Inna kwestia,że aż wstyd przywoływać mojej ulubionej książki przy tym "tworze"… Wesołej Wielkanocy!��
     M.

110. Przeczytałam analizę i chociaż przy poprzedniej części całkiem nieźle się bawiłam to przy tej towarzyszyło mi obrzydzenie i smutek. Nie jestem w stanie zrozumieć tego dlaczego kobiety, które piszą KSIĄŻKI tworzą takie gnioty, wciskając czytelnikom, że gwałt to w sumie nie jest zła sprawa, jeśli tylko gwalcicielem jest tróloff. Trauma? Co to trauma? On jest przecież przystojny, ojej! Fajnie jest, miło jest, banda napalonych facetów patrzy, a chłop chula, bo jak nie to koledzy będą plotkowac za plecami, że jest piczką. Chyba mnie to przerosło trochę i nie rozumiem jak ktokolwiek może się godzić na publikowanie takiej szmiry.